dpo_10460.pdf

242 GESCHIEDENIS VAN EEN
haar beeldtenis was gelijk 'aan eene godheid, die
zich omfluierd had op haar altaar, en den wierook
verwierp van eenen heilloozen fterveling.
Monval, die hem federt een uur had in 't oog
gehouden , en alle zijne voetftappen naarfpoorde,
kwam hem eensklaps op zijde. Wat toch v doet
gij hier onder het digte lommer, zeide hij hem
op eenen luchtigen toon, en met eenen fchampe-
ren glimlach. Of zoudt gij deze plaats afgefproken
hebben met eene dier kleene ftoute fottinnen , die
san ons dezen nacht zoo veel wellust verfchaften?
zij zien 'er ten minsten bekoorlijk uit, het zijn
de aartigfte bakkesjes... Bij mijn ziel, de opera
zal aanftaande vrijdag niet konnen fpelcn ; want
onze godinnen zijn in geen luim om naar de ftad
te keeren, zij hebben het te wel bij ons. Maar
om zedig te zijn, jezennemours, blijf gij uwe
florimoide aankleven, gij zult 'er genoeg aan heb­
ben; zij verftaat het wellustige meesterlijk ....
Zij is eene achtenswaardige vrouw, hernam jezen­
nemours, ik heb hare bekoorlijkheden niet kun­
nen weêrftaan, en dewijl gij getuigen zijt geweest
van mijne tederheid voor haar, beken ik voor de
vuist, dat zij mij oneindig bevalt, 't Was geenzins
de grootfte uwer weldaden mijn leven te redden,
maar mij in kennis te brengen met eene zoo goed-
aartige en edelmoedige ziel , welke ik tot mijne
ware vriendin wil maken. Voor 't gene ik u des­
wegens verfchuldigt ben kan ik u geen dank ge­
noeg