dpo_10460.pdf

376 GESCHIEDENIS VANEEN
mij, en wel federt langen , geëindigt. Ga, ik
vinde iet zoets in 't fterven; waarde jezenne­
mours, verwijt uzelven niets, het lot heeft alles
verrigt; ik bemin u, en dit laatfte bewijs van
uwe vriendfchap zou mij doen herleven, indien de
zaak mogelijk ware; maar neen, wat zoude ik
langer op de wereld doen! Suzanna bemind
u! zeide jezennemours, op eenen toon, welke
die der waarheid was. Zij bemind u, ik heb
haar zien weenen om uwe vlucht; zij verwijt
zich al uw leed; zij verlangt naar u, om het
zelve uittewisfchen in de vervoering der tederfte
liefde, haar .plicht, haar hart, haar berouw, alles
vereenigt zich om haar tot u wedertebrengen: de
liefde is verwonnen door eene edeler en grootmoe­
diger liefde. . . . Zij bemind mij! hernam de heer
de. chaterbaune: zij bemind mij! wel nu,
ontvang dan het pand mijner vriendfchap: neem
dezen brief, dien men haar na mijn' dood zal ter
hand ftehen , die dood zal niet verfchrikkelijk zijn,
dewijl ik in uwe tegenwoordigheid den geest ga
geven . . . zeg haar, dat tot op 't laatfte
oogenblik dit hart voor haar geklopt heeft van
liefde, en voor u van vriendfchap; dat ik de
minnenijd beteugeld hebbe, en dat indien - mij
eenig gevoel overblijve, ik mij nimmer met iet
anders zal bezjg houden, dan met haar en met
haar geluk.
Te