dpo_10460.pdf

LUTHER'S MEIS/E, XLVII. HOÖFDST. 245
indien ik 11 ltet gaan, zoudt gij daar ginder vrij
wat fchimpfcheuten meeten aanhooren ; men wagt
daar reeds op u om de ontknooping van ecu fchoon
tooneelftuk te zien; maar vooraf wil ik u aanma­
nen alles te verdragen , gij moet even als de
anderen om uwe eigene bijgelovigheid lachgen.
Elk blijfpel heeft vijf bedrijven, en het laattte van
dit naderd. Gij hebt, bij mijn ziel, dc rol van
eandidus voortreffelijk gefpeelt; maar weet gij
wat u thans nog tc doen ftaat? als een zot mede^
te lachgen over uwe dwaling, uwe droefgeestigheid
aftezweeren, welke • toch niet beftand is tegen
meisjes van de opera, en voord-aan met ons te
leven op den blijmoedigen trant der dwaasheid. Ik
heb u vrij lang in ballingfchap gehouden, uwe
proef is geëindigt, gij zijt thans in onze bekoor­
lijke dwalingen ingewijd. Het gene wij heden van
ii vorderen, is , dat gij u eindelijk vervvaardige
onze taal te fpreken, daar gij reeds gehandelt hebt
als wij; dat gij die fraije verfijnde denkbeelden laat
varen, welke niet behooren tot de natuur van den
mensch, die gelukkiglijk gefchapen is voor wercld-
fche geneuchtens. Daar gij den vinger in 't vuur
gehad hebt , waarom zoudt gij als een huichlaar
het brandmerk verbergen willen. Waarom met zoo
veel grootfpraak de woorden van eer en van deugd
uitgebromt, met welke het u behaagt uwe godin alleen
te bewierooken, ten gevare van ons van lachgen te
doen derven? Waarlijk, gij moogtmijmet verwonde-
Q 3
riB
S