dpo_10460.pdf

140 GESCHIEDENIS VAN EEN
ongedurigheid, fmert zelve vermengde zich met
mijne verliefde vervoeringen. Duizendmalen veran­
derde ik van plaats, ik befchouwde het huis van
alle kanten, ik zogt naar deszelfs uitgangen. Het
huis fcheen volmaakt gefloten en onbewoond; mijne
hairen rezen te bergen van fchrik ; ik vreesde
dat men fuzanna had weggevoerd, ik vreesde
(waar zoekt de liefde haar verfchrikkingen niet al)
dat zij ten grave was gedaalt. Alle de verbijste­
ringen eener ontftelde verbeelding overvielen mij.
Ik bemerkte niets anders dan de dwinglandij eens
vaders; zelfs geloofde ik dat hij zich aan haar
had vergreepen. De tijd verliep, de maan, die
langzaam haar bijkans volle licht begon te verfprei-
den, noopte mij naar de fchaduw der priëelen de
• wijk te nemen.. De maan was niet fchoon meer
in mijne oogen. Zij fpreidde te veel licht om mij
.heen; 't fcheelde vveinig of ik fprak eenige ver-
wenfehingen tegen haar uit: maar mij omvangen
ziende van haar licht, begon ik aan mijne onge-
meene onvoorzichtigheid te denken, ik begon te
bezeffen dat ik de vrije fchuilplaats eens burgers
fchond, dat ik mij zeiven misdadig maakte, dat
het te laat was om weder binnen het kollegie te
komen, dat het mij niet meer. vrij ftond eene en­
kele ftraat doortegaan zonder aangehouden, en naar
de hoofdwagt gebragt te worden. Minder bekom­
merd voor het toekomende dan angftig over het
tegenwoordige, zou ik niet zoo verlegen geweest
zijn