dpo_10460.pdf

Jö4 GESCHIEDENIS VAN E::,
ven morgen in ftilte aftrok. Jezennemours vmgaé
naar florimonde, en dewijl men zeide dat &
zij
bij monval een vertrek had, liet hij zich terftond
bij haar aandienen. Zij wierden aangekondigt, als
een oud officier verzelt van een jong man, waar­
op zij binnen gelaten' werden.
Alvorens eene affchildering te geven van het vol­
gende tafereel, moet ik zeggen, dat florimonde,
alhoewel befchaamt over het losbandige leven, voor
*f welk zij niet was opgebragt, nogthans de fterkte
van geest niet gehad had om hetzelve te laten va­
ren. Geen mensch, die zich meer aanbood om
haar te helpen ontkomen uit eenen afgrond, waar
de beguicheling van 't vermaak niet doet denken
om 'er zich uit te redden. Jezennemours was
de eenige geweest, die op eene welmeenende wijze
haar over haren ftaat had onderhouden, maar je­
zennemours was vertrokken. Alleen en we­
der aan zich zeiven overgelaten , had zij zich
even zwak bevonden als te voren, het verleide­
lijke van een gemakïijk en ruim leven hield haar
in de ftrikken verward, welke men haar fints haren
vaderlijken ftaat, gefpannen had. Zij zugtte en
weende in ftilte; zij betreurde jezennemours,
zij bevond zich verachtelijk voor hem; zij befchul-
digde zich zelve, maar zonder kracht genoeg te
hebben om zich te onttrekken aan eene weelde, in
welker midden zij zich bevond. Zij die het ver­
mogen der bekoring kennen, welke de weelde ver­
zelt,