dpo_10460.pdf

LUTHER'S MEISJE, I. HOOPDST. 3
jeugd af aan had hij de deugd bemint, in de een­
zaamheid vond hij zijne wellust, en zich. het gewoel
der menigte onttrekkende, was hij naar deze een-
zaame plaats gekomen, om zich van de wijze
fcbrijveren die grondlesfen te herinneren, met welken
hij zijne ziel gevoed had. Hij dagt, hij leefde mejc
hun, maar door de min met eene fcherpe fchigt diep
getroffen, zuchtte zijn hart, in 't midden zijner wijs­
begeerte, als het zich de bekoorlijkheden herinnerde,
welke het afwezen hem niet uit zijne gedagten kon
wisfcheu.
o Verrukkelijk beeld van de beminnelijkvte deugd,
waardige minnares! die mij geftadig voor de oogen
zweelt, waarom deelt gij mij uwe gedagten niet
mede, gelijk ik de mijne aan u doe toekomen? waar
zit gij? ach! dat ik wiste in welken oord gij u be-
vondt. ik zou aan denzelven den voorrang geven
boven dien, daar ik thans ben. Ik zou tot u heen
vliegen, al ware het dat ik u zoude aantreffen in
de geringfte hut. Mijn ziel mag aan deze plaats tot
ijdele vermaken aangezogt worden, door den over­
vloed en de weelde; maar hoe verachtelijk komen
mij dit park en deze vijvers voor bij dien kleenen
boomgaard , welke ik mij geftadig herinnere , welke
nimmer uit mijne gedagten zal gaan, en welke, in
den gelukkigften tijd mijns levens, de fchuilplaats
was der zuiverfte liefde !
Terwijl zijne verbeelding, aangenaam aangedaan,
zich in alle de vrolijke tooncelen zijner jeugd verlus-
A 2 tigde,