potentieel voor VOS-emissies naar het compartiment lucht - LNE.be

1.3.2.3.2.2 Latexeren:
Zij gaan ervan uit dat het plaatsen van goed sluitende deksels op de
menginstallaties een emissiereductie oplevert van 40%. Dit is
weliswaar correct als men de menginstallatie op zich beschouwt. De
in de menginstallatie vermeden emissies komen echter verderop in
het traject (voornamelijk in de droogfase) weer vrij, tenzij een endof-pipe
techniek aanwezig is;
UG neemt aan dat de implementatiegraad van naverbranding en
destillatie met recuperatie van solventen respectievelijk 50 en 15%
bedroegen in het jaar 1999.
In Vlaanderen zijn een 25-tal bedrijven actief in het latexeren van tapijten en
interieurtextiel.
Twintig bedrijven, waaronder alle grote, hebben de Luchtenquête (1999) van
Centexbel beantwoord. Uit de enquête volgde een latexverbruik in de
tapijtindustrie van 53.037 ton/jaar, grotendeels SBR (41,5%) en XSBR (41%). In de
niet-tapijtindustrie werd nog 92 ton SBR, en 97,5 ton FR gebruikt. Het aandeel van
de niet-tapijtindustrie is dus minimaal.
In de tapijtindustrie bevat geen van deze dispersies solventen. Wel wordt in
bepaalde systemen vulkanisatiepasta toegevoegd, in een hoeveelheid van
ongeveer 10%. Het gaat om SBR, natuurlatex, de combinatie van beide en NSF. Zij
hebben een aandeel van 59% in het geheel. De vulkanisatie-pasta is nodig om de
systemen te vernetten. Tijdens het vulkanisatieproces worden in de dispersie
aanwezige additieven en ook reactieproducten vrijgesteld. De hoeveelheid van
deze stoffen wordt typisch geschat op 1% van de hoeveelheid vulkanisatiepasta
(Centexbel, 2003). Dit resulteert in een geschatte emissie van 31 ton/jaar, in 1999.
Rekening houdend met het feit dat slechts 20 van de 25 latexeerbedrijven de
Luchtenquëte hebben ingevuld, maar dat wel alle grote bedrijven
vertegenwoordigd zijn, kan de totale emissie uit het vulkaniseren van latex voor
1999 geschat worden op ongeveer 35 ton.
Ter vergelijking: de UG berekent in haar studie “Emissies van VOS in Vlaanderen”
(UG, 2002) een emissie uit het tapijtlatexeren van 5.304 ton. Zij gaat er echter –
verkeerdelijk (Centexbel, 2003)- vanuit dat de dispersies die in het tapijtlatexeren
gebruikt worden, gemiddeld 10% solvent bevatten. Dit gemiddeld solventgehalte
is weliswaar correct voor de ganse textielindustrie (kleding, meubelstoffen,
interieurtextiel,…), maar niet voor de tapijtindustrie. Daar zijn de dispersies, zoals
hoger aangehaald, solventvrij.
Behalve uit het vulkanisatieproces kunnen ook nog ander vluchtige organische
stoffen vrijkomen, zoals styreen, ethylbenzeen, 4-fenylcyclohexeen en 4vinylcyclohexeen
(Centexbel, 2003). Om de emissie vrijgesteld tijdens het latexeren
en tijdens het gebruik van het eindproduct te minimaliseren heeft de EPDLA, de
Europese vereniging van latex leveranciers, met GuT, het eco-label voor tapijt,
volgende maximale emissies voor latex vooropgesteld (eenheden):
ENVIRONMENTAL RESOURCES MANAGEMENT - ERM N.V. AMINAL, SECTIE LUCHT – PB 6323
9