potentieel voor VOS-emissies naar het compartiment lucht - LNE.be

5.3.2.3 Glasindustrie
5.3.3 Overzicht
- Bekisting met houten mallen: deze vorm van bekisting wordt enkel
gebruikt voor producten die in kleine aantallen aangemaakt
worden en waarvoor het economisch niet verantwoord is een stalen
mal te fabriceren. Deze houten bekistingsvormen vergen, omwille
van hun eerder ruw oppervlak en hun porositeit, relatief grote
hoeveelheden ontkistingsolie. Zij zijn dan ook het meest kritisch op
het vlak van VOS-emissies.
Laat ons eenvoudigheidshalve aannemen dat de helft van de producten die
uitharden in de bekisting, ontkistingsolie behoeven in significante hoeveelheden
(in werkelijkheid is het aandeel van de houten mallen in de totale massa gebruikte
bekisting erg klein (FEBE, 2003), terwijl anderzijds op stalen mallen toch
ontkistingsolie gebruikt wordt, zij het in kleine hoeveelheden). Dit betekent dus
dat 37 miljoen m² x 2/ 3 x ½ = 12 miljoen m² bekisting bestreken wordt met
ontkistingsmiddel.Bij gebruik van een klassiek product is hiervoor 0,1 kg/m²
nodig, wat resulteert in een totaalverbruik van 1,2 miljoen kg product. Aan een
gemiddeld solventgehalte van 50%, levert dit een VOS-emissie van 617 ton.
Contacten met fabrikanten van betonproducten toonden aan dat het gebruik van
solventarme of -vrije onkistingsmiddelen snel stijgt, ondanks het feit dat de
kostprijs van de alternatieven ongeveer driemaal hoger ligt. Het aandeel van het
ontkistingsmiddel in de totale kostprijs van de producten is immers zeer beperkt.
De emissies uit de glasindustrie zijn vooral afkomstig van coatingactiviteiten
(voornamelijk vervaardiging van spiegels). Zoals ook aangegeven in de Europese
BREF ‘glass manufacturing industry’, zijn de VOS-emissies van bedrijven die geen
coating uitvoeren, eerder gering en volledig gerelateerd aan de branders. Het gaat
hier concreet om Glaverbel Mol (glas), Emgo (lampen) en Pittsburgh Corning
(schuimglas).
ERM beschikt niet over emissiefactoren of andere gegevens om de VOS-emissies
uit het coaten van glas te berekenen. We kunnen ons dus enkel beroepen op de
cijfers uit de EIL (zie punt 5.3.1). Hieruit blijkt wel dat sinds 1996 de emissies van
de grootste producent (Glaverbel Zeebrugge) aanzienlijk zijn afgenomen. Dit is de
danken aan de naschakeling van een thermische naverbranding.
Volgende tabel geeft een overzicht van de schatting van het emissieniveau in 2000,
per activiteit. In een tweede kolom worden ter vergelijking de EIL-cijfers
weergegeven.
Activiteit VOS-emissie volgens berekening
per activiteit
(ton in 2000)
VOS-emissie volgens EIL
(ton in 2000)
Asfaltproductie 71 < 1
Vervaardiging van
betonproducten
610 18 –978
Glasindustrie 43 43
Totaal 724 61 – 1.021
ENVIRONMENTAL RESOURCES MANAGEMENT - ERM N.V. AMINAL, SECTIE LUCHT – PB 6323
77