Riskant leven

antisociale gedrag van deze jongens uit te leggen is zoeken naar een verband met
vroeger. Je moest in hun verleden op zoek naar de oorzaken en die vervolgens
bewerken totdat ze geen blokkade meer vormden in het heden. Die aanpak werkt niet
bij deze jongens, want die zijn tussen de 15 en 17 jaar en hebben een no-nonsense
mentaliteit. Zij hebben geen belang bij praten over gevoelens, want ze willen groot en
sterk zijn. Bovendien hebben de meesten al een hele geschiedenis in de hulpverlening
en hebben ze er tabak van. Ik heb ze vaak horen zeggen: “Geef me liever een klap voor
m’n kop.”
De Glen Millsmethode is niet geïnteresseerd in hun verleden, maar is bezig met hun
toekomst. Natuurlijk kom je wel dingen van vroeger tegen, maar daar stelt nooit
iemand een vraag over. Deze jongens worden vaak erg boos als iemand anders over
hun familie praat, want dat veroorzaakt bij hen een loyaliteitsconflict. Wat Glen Mills
doet is hun kansen geven in positieve zin. De traditionele hulpverlening is gericht op
problemen en maakt die individueel.’
25