Riskant leven

EEN IMPULS VOOR DE LOKALE JEUGDHULPVERLENING
‘Veel mensen lopen met een bocht om die jongeren heen, maar als ik ‘s avonds uit het
gemeentehuis kom en ze hangen hier rond, maak ik vaak een praatje met ze. De
communicatie is het halve werk als je wat voor deze jongeren wilt doen.’
Burgemeester W. Dijkstra van Oss heeft bij zijn aantreden in 1997 de jeugd hoog op de
gemeentelijke agenda gezet. Eerder heeft hij zich, onder andere als wethouder in
Tilburg, intensief beziggehouden met jongeren die uit de boot dreigden te vallen.
‘Mijn doel is om ervoor te zorgen dat in Oss over een tijdje geen enkele jongere onder
de 25 jaar werkloos is. Daarom vind ik het commitment van het bedrijfsleven zo’n
sterk punt in Youth at Risk.’ Nadat hij eind 1997 als plaatsvervangend korpsbeheerder
met een aantal collega’s uit de leiding van de politieregio Noord-Oost Brabant in
Engeland op werkbezoek was geweest bij YAR, stelde burgemeester Dijkstra voor om
in Oss een YAR-project te starten in het kader van het zeshonderdjarig bestaan van de
stad. De reden was heel pragmatisch: ‘In Engeland heeft YAR een hoog
slagingspercentage en dat spreekt veel mensen aan. Ook al is het niet de remedie voor
alle problemen, YAR is wel een combinatie van elementen waarvan ik denk: laten we
het maar proberen. Tenslotte is de aanpak in Engeland goed doordacht.’ Om de
meningen te peilen is een conferentie voor de regio georganiseerd, waarop YARmensen
uit Engeland een toelichting hebben gegeven. Toen bleek dat het
enthousiasme van de burgemeester gedeeld werd, kreeg het ambtelijk apparaat in de
persoon van Christa van Oorsouw in mei 1998 de opdracht om gedurende twee dagen
per week het project voor te bereiden in overleg met de jeugdzorg. De burgemeester
werd voorzitter van de stuurgroep, Christa van Oorsouw secretaris.
Actieve herprogrammering
Christa van Oorsouw is het afgelopen jaar met YAR de boer opgegaan in de
jeugdhulpverlening: ‘Uitvoerend werkers in de jeugdzorg waren veel sceptischer dan
de burgemeester en de politiefunctionarissen. Ze vroegen zich af of de aanpak van
YAR in Oss ook zou werken. Het afgelopen jaar hebben we met z’n allen een heel
proces doorgemaakt waarin langzaam maar zeker steeds meer mensen uit het veld
het YAR-project zien zitten. Als je de resultaten van YAR ziet, pakken die je omdat het
vaak heel aangrijpend is wat er met jongeren is gebeurd. Ook als je mensen spreekt
die aan den lijve hebben ondervonden dat het werkt, raak je overtuigd van het succes.
Ik kom zelf niet uit de jeugdhulpverlening, maar ik heb tijdens de training voor
vrijwilligers wel gezien hoe stapje voor stapje de methode afgewerkt wordt. Ik vind dat
het heel inzichtelijk gebeurt. Aan de ene kant heb je de theorie, aan de andere kant
heb je de directe confrontatie en die is heel emotioneel, omdat deelnemers inzicht
krijgen in hoe dingen werken. Dat inzicht maakt dat ze na de residentie doorgaan en
hun oude reflexen kwijtraken. De residentie is het begin. Gedurende de residentie
bereikt een jongere het omslagpunt. Dan begint pas het eigenlijke werk: de actieve
herprogrammering. In de residentie krijgt de jongere constant keuzes voorgelegd en
54