Riskant leven

Wat de jongeren in een buurt uiteindelijk direct van CTC gaan merken, zijn, voorzover
ze nog naar school gaan, in ieder geval de scholierenonderzoeken waarin ze hun kijk
op een aantal zaken kunnen geven. Maria Pannebakker stelt dat de interventies van
CTC niet direct gericht zijn op de individuele jongeren waar concrete problemen mee
zijn. CTC concentreert zich op primaire en secundaire preventie, waarbij de groep in
de gevarenzone wel de grootste uitdaging vormt. De projectleiders werken samen met
experts aan het samenstellen van een ‘menu’ van veelbelovende interventies.
GEMEENTE ROTTERDAM: ‘NIEUWE GLANS GEVEN AAN WERK IN OUDE
NOORDEN’
De gemeente Rotterdam heeft de afgelopen jaren sterk aangedrongen bij het
ministerie van Justitie om CTC naar Nederland te halen, omdat de aanpak goed past
in het veiligheidsbeleid dat de gemeente sinds 1994 voert. Beleidsmedewerker
Nicoline Schuitemaker houdt zich namens de gemeentelijke Projectgroep Veilig bezig
met het voorkomen en bestrijden van jeugddelinquentie. ‘Vanuit die projectgroep zijn
in de wijken al verschillende initiatieven genomen, in samenwerking met
deelgemeenten, politie, justitie, Raad voor de Kinderbescherming, scholen en andere
instanties. Voorbeelden zijn het schooladoptieplan dat de politie op alle basisscholen
in de regio Rotterdam-Rijnmond uitvoert, de campagne tegen wapenbezit op scholen
en de uitvoering van taakstraffen in de wijk. Het doel van ons beleid is om vroegtijdig,
snel en consequent op normoverschrijdend gedrag te reageren.’
‘Bij het zoeken naar alternatieve strafafdoeningen kijkt Rotterdam graag over de
grens. Naar aanleiding van werkbezoeken aan de Glen Millsschool in de Verenigde
Staten zijn we samen met de Hoenderloogroep opgetrokken om een experiment met
zo’n school op Nederlandse bodem te starten. We zijn ervan overtuigd dat jongeren
die al in de criminaliteit zijn beland meer hebben aan een nieuw perspectief dan aan
gevangenisstraf. Maar we weten ook dat we meer moeten doen dan de lastpakken uit
de wijk wegsturen naar een Glen Millsschool. Zo zijn we op het spoor van de
wijkgerichte preventieprogramma’s gekomen, waaronder CTC valt.’
‘We zaten in het Oude Noorden met een groot probleem, omdat veel jongeren daar als
drugsrunner actief zijn. Binnen de bestaande instellingen is al zo veel geprobeerd dat
ze niet snel meer warmlopen voor weer een nieuw project. Toch moest er iets
gebeuren. Na onderzoek door politie en justitie besloot het college opdracht te geven
voor een plan voor herstel en daarvoor een budget te reserveren. We zijn toen op zoek
gegaan naar een aanpak waarmee we de mensen niet iets door de strot duwen, maar
waardoor we op een goede manier kunnen investeren in de wijk. Het was duidelijk dat
er veel geïnvesteerd moest worden in de beroepskrachten die in de wijk actief zijn, met
name in het sociaal-cultureel werk dat lang niet alle groepen jongeren in het Oude
Noorden bereikt. Met de CTC-methodiek kan samen met betrokken beroepskrachten
en bewoners een vraaggericht aanbod worden ontwikkeld voor de kinderen en
jongeren in de wijk.’
84