Riskant leven

ten tweede goed vind is dat CTC heel systematisch in een stappenplan uitwerkt wat
mensen in de praktijk vaak intuïtief en met vallen en opstaan doen. De reactie die we
van diverse gemeenten krijgen is: “Goh, dat we daar niet aan gedacht hebben, want
dat doen we toch eigenlijk al?” CTC is een gestructureerde en wetenschappelijk
opgebouwde wijze om problemen te benaderen en beleid te maken. Je kunt je
natuurlijk afvragen of je je wel uitsluitend moet richten op de sterk geëxternaliseerde
problemen die de maatschappij als last ervaart, maar op zich vind ik het een stap in de
goede richting.’
Controleerbaar
Maria Pannebakker vindt dat CTC de schotten die nu in Nederland het streven naar
integraal jeugdbeleid vaak nog in de weg staan, al voorbij is. Ze ziet ook een duidelijk
verschil met bestaande integrale praktijken zoals buurtnetwerken voor jeugd hulp -
verlening: ‘Die netwerken zijn in wezen gericht op het signaleren van individuele
problemen van kinderen waar eerstelijnswerkers zich zorgen om maken. Die hulp -
verleners willen die problemen samen met andere eerstelijnswerkers, die ook dag in
dag uit met dat kind te maken hebben, oplossen. Op grond van individuele
signalering proberen die netwerken ook meer collectieve vormen van preventie te
organiseren. Ze passen prima in een CTC-aanpak, want het zijn gewoon goeie
netwerken, met een actieve en betrokken groep eerstelijnswerkers die je voor een CTCstrategie
nodig hebt. Maar in die netwerken gebeurt toch heel veel op basis van
intuïtie en individuele beoordeling. Het aardige van CTC is dat er een heel scholieren -
onderzoek komt en dat er bronnenonderzoek wordt gedaan, zodat op basis van
verzamelde gegevens een risicoprofiel van een wijk wordt gemaakt. CTC is controleer -
baar en gericht op resultaten. Centrale vraag is of dat risicoprofiel ook in positieve zin
verandert. Alle gemeenten van de G21 of de G25 1 hebben wel een jeugdmonitor, maar
de uitkomsten worden eigenlijk nog niet gekoppeld aan de keuze van programma’s
die worden uitgevoerd. CTC doet dat wel.’
Draagvlak
Het eerste jaar van een CTC-project bestaat uit een aantal trainingen. De eerste
training is gericht op het verwerven van draagvlak op beleidsniveau, onder zogeheten
‘sleutelfiguren’ of lokale leiders. Die vormen samen een stuurgroep op wijkniveau.
Vervolgens vindt een training plaats voor het samenstellen van preventieteams, de
toekomstige uitvoerende instanties. Na de volgende training splitst een
preventieteam zich op in werkgroepen die verschillende taken gaan uitvoeren of
verschillende sectoren vertegenwoordigen. Die werkgroepen verzamelen en
1
G21 en G25 zijn afkortingen voor de 21 respectievelijk 25 grote steden van
Nederland. G21 is exclusief de vier grootste steden (Amsterdam, Rotterdam, Den
Haag en Utrecht).
81