Riskant leven

CTC werkt op een ander niveau aan een doorbraak: sleutelfiguren uit de
gemeenschap worden ertoe aangezet om gezamenlijk verantwoordelijk -
heid te nemen voor kinderen en jongeren die riskant gedrag vertonen en
dreigen uit te vallen. Daarvoor kunnen zij verschillende methoden inzetten
die op hun beurt voor doorbraken op individueel niveau kunnen zorgen.
Nazorg
Bij het kortdurende en intensieve karakter van het ambulante aanbod
worden nauwelijks vraagtekens gezet. Dat is begrijpelijk in reactie op het
falen van minder intensieve werkwijzen, maar onverstandig als daarmee
de beperkingen van een kort, maar hevig aanbod uit het oog worden
verloren. In sommige gevallen is de nazorg minstens even doorslag -
gevend voor het resultaat als het aanbod zelf.
Bij VT blijkt bijvoorbeeld dat een kortdurend aanbod voor sommige
jongeren ontoereikend is, omdat zij meer tijd nodig hebben om profijt te
hebben van de begeleiding of omdat zij met een bepaalde regelmaat op
iemand moeten kunnen terugvallen. Dit laatste is met name het geval bij
ex-verslaafden, ex-psychiatrische patiënten en jongeren met ontwik -
kelings achter standen. Als zorg op maat het streven is van de jeugdzorg,
moet voor deze categorie een langer durend ambulant aanbod beschik -
baar zijn, bijvoorbeeld in de vorm van een buddysysteem.
De rol van de omgeving
Zowel bij Glen Mills als bij YAR is de nieuwe omgeving die voor de jongere
gecreeërd wordt het meest dwingende en motiverende element. Glen
Mills speelt in op de behoefte van de jongeren om binnen de school bij de
groep te horen en daarin status te verwerven. Binnen de muren van de
Glen Millsschool wordt weinig aan het toeval overgelaten. Scherpere
selectiecriteria zouden bij Glen Mills op z’n plaats zijn, omdat dat op z’n
minst de verwijzers dwingt om heel nauwkeurig te kijken naar de
problematiek van de jongere en niet toe te geven aan de neiging om elke
nieuwe trend uit te proberen. Bovendien zou het een prikkel kunnen zijn
voor de rest van de residentiële sector om na te denken over de
afstemming van de methoden op de doelgroepen die er verblijven. Een
interessante vraag voor de toekomst is of GMS tot een werkelijke
vernieuwing van het groepswerk kan leiden.
Ook bij YAR wordt de groep als drukmiddel gebruikt, vooral tijdens het
verblijf in de residentie. In het vervolgtraject zijn het met name de coach en
tot op zekere hoogte ook de andere jongeren op de groepsbijeenkomsten,
die de groepsdruk blijven uitdragen. Op dit moment is moeilijk uit te
maken wanneer de YAR-aanpak meer geschikt is voor een jongere dan
95