De Elf (Lucas 24,9.33 Hand 2,14) Jezus verscheen ... - JesusKing.info

constant een vuur brandend gehouden’ (Easton on Hinnom). 34 ‘na de val van Jeruzalem in 568 voor Chr., en tot
aan de tijden van het Nieuwe Testament, wijzen incidentele verwijzingen naar Tofet of Gehenna erop, dat het
een soort altijdbrandende afvalberg was, waar het afval van Jeruzalem werd verbrand’ (Jewish Encyclopedia,
article “Tophet”). 35
In het verleden waren kinderen in het Dal van Hinnom verbrand als offers aan de heidense goden, nl. in het
gedeelte dat Tofet werd genoemd, wat een Aramees leenwoord is voor vuuroven (Easton and Jewish
Encyclopedia, 2Kon 23,10 Jer 7,31 Jes 30,33). Dus het vuur van Tofet was niet zomaar een brandende
vuilnisbelt, maar het was ook een vuur dat bedoeld was om een oven te verhitten.
Droge mest werd geschraapt en zowel pottenbakkers als smeden (‘yotzerim’) gebruikten droge mest als
brandstof voor hun ovens (vgl. Eze 4,12-15), en met de as van deze zelfde ovens produceerden zij ashopen. Dus
de afvalhopen, ovens en asheuvels van de pottenbakkers en smeden van Jeruzalem waren allemaal in het Dal van
Hinnom, waar de Afvalpoort/Schraappoort naar toe leidde. Pottenbakkers konden hun kleipotten thuis
vormgeven en later naar de ovens in het Dal van Hinnom brengen (ovens en ashopen van pottenbakkers waren in
Jeruzalem niet toegestaan (Jewish Encyclopedia), dus de ovens van de smeden waarschijnlijk ook niet), maar een
smid moest zelf naast het vuur staan om in staat te zijn het gloeiende en smeltende metaal ter plekke direct vorm
te geven. Ook de vuren van de smeden werden ’s nachts waarschijnlijk nooit gedoofd omdat het te veel tijd
kostte om het vuur van de ovens ’s ochtends weer aan te steken en ze de temperatuur te laten bereiken die nodig
was voor het smelten en smeden van ijzer en andere metalen.
De verschroeiende hitte van de ovens, de oorverdovende hamerslagen van de smeden (volgens Strong’s 08611
is ‘Tophet’ ook afgeleid van de stam van ‘taphaph’(Strong’s 08608): een smijten, slagen), de stank van de mest
en de dode dieren die daar ook werden verbrand, de gloeiende en kokende metalen en de verblindende rook,
werden alle symbolen voor de straf in het hiernamaals, van de hel, waarvoor het Nieuwe Testament het woord
“Ge-hennah” gebruikt (de griekse vorm van ‘Dal van Hinnom’, Matt 5,22 23,33 Lu 12,5 etc. vgl. Matt 13,49-50)
en de omschrijvingen “eeuwige vuur”(Matt 18,8 25,41), “het vuur dat nooit zal worden gedoofd” (Mr 13,49-50)
en “oordeel en de felheid van een vuur, dat de wederspannigen zal verteren.” (Heb 10,27). Tofet was dus de
plaats waar de Rekabitische smeden moesten werken. De toevoeging ‘-et’aan een werkwoord was blijkbaar de
(Aramees/Kenitische/Rekabitische) manier om de plaats aan te duiden waar het werkwoord werd uitgeoefend:
Charash = graveren, fabriceren Charoset = werkplaats, smidse
Toph = branden en smijten Tophet = de vuurplaats van een smid
Nazar = bewaken, observeren Nazaret = plaats van observantie (wachttoren of klooster)
Veld van de Yotzer
De plaats Tofet, nu, die in het zuiden van het Dal van Hinnom was en die volgens de profeet Jeremia eens het
Dal der Slachting genoemd zou worden en een begraafplaats zou zijn, was dezelfde plaats als het latere Veld van
de ‘yotzer’ (smid), die ook in het zuiden van het Dal van Hinnom was, en die uiteindelijk Bloedveld werd
genoemd en een begraafplaats werd na de dood van Judas Iskariot:
Daarom komt er een tijd - godsspraak van Jahwe - dat men niet meer zal zeggen: ‘Tofet en Benhinnom-dal’,
maar ‘dal van de slachting’ (‘haregah’, van ‘harag’ = vermoorden, neerslaan, ter
dood brengen). En Tofet wordt een grote begraafplaats. Jer 7,32
Toen Judas, zijn verrader, zag dat Jezus veroordeeld was, kreeg hij wroeging en bracht de dertig
zilverlingen terug bij de hogepriesters en ouderlingen met de woorden: ‘Ik heb misdaan door
onschuldig bloed te verraden.’ Maar zij antwoordden: ‘Wat gaat dat ons aan? Dat is uw zaak.’
Toen gooide hij de zilverlingen in de tempel en liep weg. Hij ging heen en verhing zich. De
hogepriesters raapten de geldstukken op en zeiden: ‘Wij mogen die niet bij de tempelschat doen,
wat het is bloedgeld.’ En zij besloten er het land van de pottenbakker (‘kerameus’) mee te kopen
om daar de vreemdelingen (‘xenos’ Hebr: ‘ger’) te begraven. Daarom kreeg dit stuk land de naam
van Bloedakker en zo heet het nog. Aldus ging in vervulling wat de profeet Jeremia gezegd had:
Zij namen de dertig zilverlingen, de prijs waarop Hij geschat is, geschat is door zonen van Israel,
en gaven die voor de akker van de pottenbakker, zoals de Heer mij opgedragen had. Matt 27,3-9
Toen zei de HEER tegen mij: ‘Breng het maar naar de smelter (‘yotser’), dat vorstelijke loon dat
zij me waard vinden.’ Dus smeet ik dat zilver bij de smelter (‘yotser’) in de tempel neer,
(Zechariah 11,13 NBV)
34
vertaling van: “the Jews made this valley the receptacle of the offal of the city, for the destruction of which a
fire was, as is supposed, kept constantly burning there.”
35
Vertaling van: “After the overthrow of Jerusalem in 568 B.C., and down to New Testament times, incidental
references to Tophet or Gehenna indicate that it was a kind of perpetually burning rubbish-heap, where the
refuse of Jerusalem was consumed.”
22