De Elf (Lucas 24,9.33 Hand 2,14) Jezus verscheen ... - JesusKing.info

geweest, dat hij geen andere (‘heteron’ = verschillende, de andere van twee) apostel gezien
heeft behalve de Galileeër Jakobus, de broeder van de Heer. 22. Junias, Andronicus,
Timotheus en Silvanus zijn apostelen, maar niet uit de twaalf Galileeërs. 23. “De Twaalf”
riepen de hele groep leerlingen bij elkaar. 24. Lucas gebruikt beide onderscheidende termen,
“de Elf” én “de Twaalf”, zowel in zijn Evangelie als in de Handelingen. 25. De Elf moesten
Jezus’ dood, verrijzenis en vergeving gaan prediken aan alle volkeren, waarvoor zij zeer
geschikt waren als de Rekabitische rondtrekkende, veeltalige en onschendbare
wapenleveranciers van alle volkeren.
h) er zijn degelijke verklaringen voor het feit dat het gedurende vele eeuwen onbekend was
dat Lucas’ Elf de gevangenisbewaarders van de tempel waren, bijv.: zij schreven er zelf niet
over en de ander christenen minachtten hen en weerden ze uiteindelijk af als ketters, omdat ze
de leer van Jezus’ goddelijkheid verwierpen.
i) alleen de twaalf eerste Galilese apostelen hadden van Jezus de opdracht gekregen om de
Eucharistie te vieren, om zonden te vergeven in Jezus’ naam, om te dopen, en om het
leergezag uit te oefenen tot “de voleinding der wereld” en dus om opvolgers te wijden
(bisschoppen en priesters) (Matt 28,20). Matthias kan dus gewijd zijn toen hij het “ambt en
apostelschap” van de dode Judas Iskariot overnam (Hand 1,17.25). En Hieronymus vertelt in
De Viris Illustribus 2 het volgende over Jakobus, de broeder van de Heer: ‘Jakobus, (…) die
na het lijden van onze Heer direct door de apostelen tot bisschop van Jeruzalem werd gewijd,
schreef een enkele brief, die bij de zeven Katholieke Brieven wordt gerekend’ 53 ; ook Paulus
was een apostel (1Kor 9,1 15,7-9) en was gedoopt (Hand 9,18) en moet ook gewijd zijn, want
hij legde de handen op aan de leerlingen te Efeze, die toen de Heilige Geest ontvingen (Hand
19,6). Op dezelfde manier kunnen ook de apostelen van de tempelgevangenis gewijd zijn door
de Twaalf op de dag van Pinksteren. Zo vormden de oorspronkelijk twee verschillende
soorten apostelen één groep, één Katholieke Kerk, op de dag van Pinksteren, zoals haar
Katechismus zegt in paragraaf 830: “In haar blijft de volheid van het lichaam van Christus,
verbonden met haar hoofd, voortbestaan, hetgeen inhoudt dat zij van Hem “de volheid van de
heilsmiddelen”, die Hij gewild heeft, ontvangt: de juiste en volledige geloofsbelijdenis, het
volledige sacramentele leven en het gewijde ambt in apostolische opvolging. De kerk was in
deze fundamentele betekenis katholiek op de dag van Pinksteren en zij zal dat altijd zijn tot op
de dag van de parousie.” 54 Dus de Kerk zelf zegt dat het gewijde ambt bestond op de dag van
Pinksteren. Paus Benedictus XVI sprak in zijn algemene audientie op 22 maart 2006: ‘In [het
Boek] Openbaringen, wordt de rol van de apostelen, en meer specifiek van de Twaalf,
verhelderd met het eschatologische perspectief van het hemelse Jeruzalem, dat wordt
voorgesteld als een stad waarvan de muur “twaalf lagen steen als fundament” heeft, “waarop
de twaalf apostelen van het Lam staan geschreven” (21,14).’ 55 Dus ook de paus erkent het
bestaan van meer apostelen dan alleen de eerste twaalf die het fundament van de Kerk en haar
apostolische successie waren.
j) wanneer men veronderstelt dat Lucas’ “Elf” dezelfde zijn als Lucas’ en Johannes’ “Twaalf”
en die van de Handelingen – dit is de oude veronderstelling –, en dan probeert de
gemeenschappelijke historische gedeelten van de verrijzenisevangelies vast te stellen, brengt
53 Vertaling van: “James, (…) after our Lord's passion at once ordained by the apostles bishop of Jerusalem,
wrote a single epistle, which is reckoned among the seven Catholic Epistles.”
54 parousie: de wederkomst van Christus als de Rechter van de wereld (vgl. Mr 13,26-27 Matt 16,27)
55 ww.vatican.va/holy_father/benedict_xvi/audiences/2006/documents/hf_ben-xvi_aud_20060322_en.html;
vertaling van: “In [the Book of] Revelations, the role of the apostles, and more specifically of the Twelve, is
clarified with the eschatological perspective of the heavenly Jerusalem, presented as a city whose wall has
“twelve courses of stones as its foundation, on which were inscribed the twelve apostles of the Lamb” (21:14).”
In [het Boek] Openbaringen wordt de rol van de apostelen, en meer specifiek van de Twaalf, verhelderd met het
eschatologische perspectief van het hemelse Jeruzalem, dat wordt voorgesteld als een stad waarvan de muur
“twaalf lagen steen als fundament” heeft, “waarop de twaalf apostelen van het Lam staan geschreven” (21,14).
41