De Elf (Lucas 24,9.33 Hand 2,14) Jezus verscheen ... - JesusKing.info

88. de Elf
vol nieuwe wijn
allen verstrooid
behalve de
apostelen
‘hyperetai’
fulakav
‘phulakas’ =
bewakers (van de
gevangenis)
vgl. “wachters”
2Kon 17,9 LXX
fulassontwn
‘phulassontōn’=
Jeruzalem
alle volkeren
tot het
uiteinde der
aarde
Lu 24
Hand 1,8 2,14
Hand 5,22-26
(Jer 35,13-14)
(Ro 13,1-6)
Hand 8,1
de Afvalpoort werd gerepareerd door de Rekabieten; de
“vreemdelingen” Mt 27,6 waren waarschijnlijk dezelfde als de
“bewoners”/“verblijvers” Hand 2,19; de taal van de “verblijvers”
en de Aramese taal van Tofet was dezelfde als het Aramees van
het Evangelie van de Hebreeën/Nazarenen en van de Peshitta; de
plaatsnaam Tofet lijkt op de plaatsnamen Charoset en Nazaret.
Al deze overeenkomsten bevestigen dat de “pottenbakker”
(‘yotzer’ = vormer) in het Huis des Heren (Zach 11,13)
waarschijnlijk een Rekabitische smid was die, als
gevangenisbewaker, moest assisteren bij Jezus’ gevangenneming,
en die toen door Judas was geassisteerd. (zie het intermezzo).
Lu 24,33.47-48 de elf met de mensen van hun groep bijeen …
en dat in zijn naam bekering tot vergiffenis van de zonden
gepredikt moet worden onder ALLE VOLKEN, te beginnen met
Jeruzalem. Gij zijt getuigen hiervan
Hand 1,8 om mijn getuigen te zijn in Jeruzalem, in geheel
Judea en Samaria en tot het uiteinde der aarde
Dit zou overeenkomen met de rondtrekkende en
onafhankelijke levenswijze van de Rekabieten, en met hun
kennis van de taal van alle volkeren, aangezien zij de
internationale wapenleveranciers waren. Zij bekeerden zich tot
het Christendom, maar bleven aanvankelijk bevelhebbers van de
Joodse tempel in de Wachtpoort (vgl. de autoriteit die door God
was aangewezen Rom 13,1-6); zij bleven ook in Jeruzalem
ondanks de vervolging door Saul: “allen werden verstrooid over
de streken van Judea en Samaria, met uitzondering van de
apostelen.” (Hand 8,1 NBG): zij hadden dus vrede met Saul, de
Joden en de Christenen. Paulus was een tentenmaker: misschien
had hij al een goed contact met de Rekabieten (die in tenten en
grotten woonden). De Rekabieten die geen tempelbeambten
waren kunnen zijn begonnen met het evangelizeren onder alle
volkeren.
Hand 2,8-15 Hoe komt het dan dat ieder van ons hen hoort
spreken in zijn eigen moedertaal? 9 Parten, Meden en Elamieten,
bewoners van Mesopotamie, van Judea en Kappadocie, van
Pontus en Asia, 10 van Frygie en Pamfylie, Egypte en het gebied
van Libie bij Cyrene, de Romeinen die hier verblijven, 11 Joden
zowel als proselieten, Kretenzen en Arabieren, wij horen hen in
onze eigen taal spreken van Gods grote daden.’ 12 Allen all (--
buitenlanders uit vele verschillende landen --) waren buiten
zichzelf, wisten niet wat ervan te denken en zeiden tot elkaar:
‘Wat zou dit betekenen?’ 13 Maar anderen (-- Judeeërs --)
zeiden spottend: ‘Ze zijn zich aan zoete wijn te buiten gegaan.’
14 Petrus trad naar voren met de elf en verhief zijn stem om het
woord tot hen te richten: ‘Gij allen, joodse mannen en bewoners
van Jeruzalem, weet dit wel en luistert aandachtig naar mijn
woorden. 15 Deze mensen zijn niet dronken zoals gij
veronderstelt, het is immers pas het derde uur van de dag.
De Rekabieten, als de wapenleveranciers van alle volkeren,
spraken waarschijnlijk ook de talen van alle volkeren. Petrus
citeert Jeremia’s profetie over de Rekabieten (Jer 35,13) en
verwijst niet naar zichzelf en de overige elf Galilese apostelen
(wij), maar naar “deze mannen”: de Rekabitische Elf.
Jer 35,13-14 Dit zegt Jahwe van de machten, Israels God: Ga
de mannen van Juda en de inwoners van Jeruzalem zeggen: Hier
kunt ge leren, hoe ge mijn woorden moet gehoorzamen -
godsspraak van Jahwe. Het bevel van Jonadab, zoon van Rekab,
die zijn zonen verbood wijn te drinken, wordt nageleefd. Tot
vandaag toe drinken ze geen wijn, uit eerbied voor het bevel van
hun stamvader. Maar naar de woorden die Ik telkens opnieuw tot
u richt, luistert ge niet.
Acts 5,22-26 Maar bij aankomst vonden de dienaren
(‘hyperetai’) hen niet meer in de kerker. Zij keerden terug met
het bericht: 23 ‘Wij vonden de gevangenis stevig op slot
(‘kekleismenon’) en de wachten (‘phulakas’) voor de deuren op
hun post, maar toen wij opendeden troffen wij niemand aan.’ …
83