opmaak Tiecelij° - Reynaertgenootschap

388
fessor te worden met als leeropdracht de geschiedenis van de Nederlandse letterkunde
en encyclopedie der Germaanse filologie. De voertaal aan de Gentse
Hogeschool was na de oprichting door Willem I van Oranje tot de scheiding met
Nederland in 1830 het Latijn. Van 1830 tot 1930 gold het Frans als voertaal en een
tweetalig stelsel. De Franstalige professoren weigeren onder de Duitse bezetting
nog les te geven. Van het docentencorps blijven slechts acht Vlaamse docenten
over. De vervlaamsing is tijdelijk gelukt. Onder de leus: ‘Noch Frans, noch Duitsch’
laten in 1918 circa vierhonderd studenten zich inschrijven aan de Vlaamse
Hogeschool te Gent. Buitenrust Hettema opent met een college over Bredero. Ook
de Reynaert behandelt hij in dat eerste jaar. Nog voordat de oorlog eindigt, wijken
de Gentse professoren per trein uit naar Nederland. Buitenrust Hettema was toevallig
al in Nederland. Met het eind van de oorlog komt er ook een voorlopig einde
aan de Nederlandstalige Hogeschool in Gent. Pas in 1930 wordt het Nederlands als
voertaal ingevoerd. Zijn ‘Gents intermezzo’ wordt hem echter in Nederland niet in
dank afgenomen. Op 10 oktober 1922 wordt hij, verguisd door zijn Gents avontuur,
slechts door enkele vrienden begraven in Midlum bij Harlingen.
Leendert Meeuwis van Dis
° 21 mei 1904 te Zaamslag (Zeeuws-Vlaanderen) - † 13 juni 1973 te Naarden
Naast zijn inzet voor de verbetering van het onderwijs in de Nederlandse taal, blijft
Van Dis zich vanaf het begin van zijn loopbaan ook bezighouden met de historische
letterkunde. Na het overlijden van dr. D.C. Tinbergen (1874-1951) neemt hij de verzorging
van de succesvolle tekstenserie Van Alle Tijden van Tinbergen over. Vooral
de Reynaert trekt hem erg aan, niet vreemd voor iemand die uit Zeeuws-
Vlaanderen komt. De titel van het oorspronkelijke handschrift uit circa 1250 is Van
den vos Reynaerde. Tinbergen en Van Dis noemen de vos Reinaert. Dankzij zijn
inzet vanaf de dertiende tot de twintigste druk (1953-1972) wordt Van de vos
Reinaerde uiteindelijk een modeluitgave. Hoewel gedateerd, de laatste editie in de
reeks Van Alle Tijden stamt uit 1972 (Van den vos Reinaerde), zijn deze edities nog
zeer goed bruikbaar als uitgangspunt. Van Dis betrok bij elke nieuwe druk de jongste
stand van het onderzoek van de uit te geven tekst.
Tiecelijn, 20, 2007