opmaak Tiecelij° - Reynaertgenootschap

■ Nard Loonen
Homo Homini Vulpes
279
Op gezette tijden vallen er zuinig afgeknipte stukjes papier bij ons in Nederland in
de brievenbus die aandacht vragen voor ‘leuke bijverdiensten’, ‘het naderende
buurtfeest’, of een ander triest, onbetrouwbaar of folkloristisch verschijnsel.
Als taalkundige blijf ik toch het meest gecharmeerd van dit bericht van een paar
jaar geleden:
Op 20-3 komen wij de glazewassers
Bij uw langs
heb uw intressen, plak dan a.u.b.
dit briefje duiddelijk op uw raam,
of deur, kosten hiervan in overleg
De Glazewassers
Omdat deze wervende tekst mij onvoldoende garantie bood voor de kwaliteit van de
te leveren dienst, ben ik op het verzoek niet verder ingegaan.
Als Reynaerdofiel echter werd ik onlangs diep geraakt door het drama dat op het
volgende vlugschrift stond te lezen:
Beste bewoner(s),
Help, wij zijn onze witte dove kater kwijt!
Hij is ontsnapt op donderdagavond 14 juni 2007 (normaal doen we
hem aan een lijntje in de tuin omdat hij doof is, maar hij is wel eens
eerder ontsnapt en gewoon teruggekomen).
Hij had een rood tuigje om, hij is gecastreerd en 4 jaar oud. Wij,
maar vooral onze dochter kan echt niet zonder hem en we missen
hem heel erg, dus als u ook maar de geringste aanwijzing of vermoeden
hebt waar hij op of vlak na die datum was, of waar hij nu
kan zijn, laat het ons alstublieft weten! Hij miauwt vaak, dus daar
moet hij makkelijk aan te herkennen zijn, en hij kan uit zichzelf niet
ver zijn weggelopen, omdat hij dat niet gewend was. Omdat dit al
onze derde verdwenen kat binnen 6 jaar is, ga ik door tot ik weet
wat er met onze prachtige lieve Witje is gebeurd; asiels en dierenartsen
hebben niks gevonden. Help ons alstublieft, voor tips kunt
u mij desnoods anoniem bellen (...). Alvast bedankt!
Ik zie het al helemaal voor me. Witje heeft, deerlijk en op merkwaardig hoge toon
miauwend, met het touw nog om de nek en de oren zwaar gehavend door een
steenworp, weten te ontsnappen uit de Tuin van Eden, de heer des huizes, tenminste
mentaal al moedernaect, in vertwijfeling achterlatend, tot woede en wanhoop
van de ontroostbare dochter die zich, met een bang voorgevoel gewekt door
het onheilspellend laweit in de tuin, slechts in haar naveltruitje met spaghettibandjes
gekleed naar beneden spoedde en ook niets meer kon waarnemen dan een gat
Tiecelijn, 20, 2007