opmaak Tiecelij° - Reynaertgenootschap

Moraal. Aldus beval Christus zijn schapen ter bewaking aan bij de kerkelijke geestelijkheid.
De schapen van Christus stierven echter door het slechte voorbeeld en
de verwaarlozing door de meerderheid van die leiders, die zodoende verantwoordelijk
zijn voor zoveel doden, die als gevolg van hun slechte voorbeeld blootgesteld
werden aan de gevaren van de dood. Zo zal de huisvader, die over de zijnen rekenschap
moet afleggen bij de Heer van alle dingen, zien dat dergelijke mensen, zoals
ook de Wolven, in de hel worden opgehangen.
Commentaar
Ysigrinus wordt, zoals hierboven, in de tweede druk van Hervieux’ werk met naam
genoemd. Dat vermeldt J. C. Jacobs in zijn Engelse vertaling. In de eerste druk
heet hij gewoon wolf.
Over de Vos die zijn zonden opbiecht bij de Haan
(De Vulpe quae confitebatur peccata sua Gallo)
Tegen de gulzigaards
Op een keer was het de Vos gelukt in het kippenhok te komen. Mensen, gewapend
met stokken kwamen erop af en knuppelden er vreselijk op los, maar de Vos kon
door een gat ontsnappen; hij ging weg, liet zich op een hooihoop vallen en begon
luid te kermen. Hij vroeg de kapelaan bij hem te komen om zijn zonden te aanhoren.
Daarop kwam Cantecleer, stel je voor een haan, die kapelaan van de dieren
was. Nogal bevreesd wegens de reputatie van Reynaert ging hij op enige afstand
zitten. Reynaert biechtte zijn zonden op, maar intussen ging hij met zijn bek steeds
dichter op de kapelaan toe. En de kapelaan vroeg: ‘Waarom heb jij mij benaderd?’
Daarop antwoordde de Vos: ‘Een ernstige ziekte dwong mij dat te doen. Vergeef
mij.’ Opnieuw vertelde hij hem zijn zonden en met open bek bracht hij zijn kop
steeds dichter bij de Haan. Toen greep hij hem en verslond hem.
Moraal. Zo zijn er veel monniken die verondersteld worden te gehoorzamen en veel
leken die veinzen ziek of kreupel te zijn, maar altijd erop bedacht zijn de kapelaans
en hun meerderen te verslinden.
Commentaar
Niet in Reynaerts historie.
275
Tiecelijn, 20, 2007