opmaak Tiecelij° - Reynaertgenootschap

Anouilh en anderen) vertaald. Vier maanden na zijn onderscheiding in de Orde van de
Vossenstaart overleed hij in zijn woonplaats Schilde. Op zijn werktafel lagen Renartteksten die
hij aan het vertalen was (Renart le nouvel en Renart le contrefait, beide teksten waaraan hij net
begonnen was). De Tiecelijnredactie bezit nog diverse ingestuurde vertalingen die in latere jaarboeken
zullen gepubliceerd worden. Een portret van Paul van Keymeulen in: Tiecelijn,
19 (2006), p. 173-179.
1. Geert Goeman (1957), redactiesecretaris van het kwartaalblad Berichten uit Boonland.
2. Het artikel werd onmiddellijk in het eerstvolgende nummer (december 2000) gepubliceerd als:
Paul van Keymeulen, Reynaerts dood, Branche XVIII van de Roman de Renart, in: Tiecelijn,
13 (2000), p. 173-197.
19
Berchem, 8 april 2001
Erik Martens aan Rik van Daele
235
Geachte heer van Daele,
Zoals beloofd heb ik uw vraag voorgelegd aan de ledenvergadering, want het zijn
de leden van onze vereniging, de tijdschriften, die over degelijke zaken moeten
beslissen.
Welnu, ons antwoord is helaas: nee, op dit moment niet. Niet omdat we Tiecelijn
geen waardevol blad vinden, maar omdat we ons als groep willen beperken tot de
iets meer algemene literaire & culturele bladen. Tiecelijn richt zich voor onze vereniging
tot een te specifieke doelgroep. Ons probleem is dat er in Vlaanderen ontzettend
veel tijdschriften zijn, en dat we vrezen dat onze werking verlamd zal worden
indien we teveel hooi op onze vork nemen. Momenteel hebben we 23 leden,
ons distributievolume (uitgewerkt in overleg met de boekhandel) is beperkt tot 20
titels. De situatie is dus allesbehalve comfortabel.
Wat wel mogelijk is, is dat we in de hernieuwde website (bij de pagina ‘andere tijdschriften’)
een link voorzien naar de website van Tiecelijn.
Mocht de politiek van de vereniging hierover in de nabije toekomst veranderen,
dan breng ik u zeker op de hoogte.
Met vriendelijke groeten,
Erik Martens,
Coördinator Culturele & Literaire Tijdschriften vzw
Context: Het uitgeven van een tijdschrift behelst niet alleen het redactiewerk. Het behelst ook
het leggen van contacten, deel uitmaken van netwerken, zorgen voor goede communicatie en
verspreiding. Om deze redenen werden diverse pogingen ondernomen om lid te worden van
CeLT, de vereniging van de Culturele en Literaire Tijdschriften uit Vlaanderen vzw. Ook de collega’s
van de andere literaire tijdschriften dachten wel eens zoals subsidiërende overheden. Er
is geen plaats onder de literaire zon voor nichetijdschriften. De raad van bestuur van de vzw
Reynaertgenootschap heeft dit steeds betreurd, maar heeft steeds met respect en bewondering
naar de werking van CeLT uitgekeken. De weigering tot toetreding betekende dat Tiecelijn niet
kon instappen bij gemeenschappelijke publicaties of advertenties, noch kon deelnemen aan de
Antwerpse boekenbeurs. De vermelding op www.detijdschriften.be is nog steeds een feit.
Misschien dient er in Vlaanderen overwogen te worden om naast CeLT een complementaire
vereniging op te richten voor literaire genootschappen. De vzw Reynaertgenootschap wil een
dergelijk project sterk ondersteunen.
Tiecelijn, 20, 2007