advies - ACVZ

De duur van bewaring als deze werd opgeheven omdat er geen zicht op uitzetting meer
was, was in 2000-2001 gemiddeld veel langer, namelijk 121 dagen.
Duur bewaring indien deze wordt beëindigd omdat geen zicht op uitzetting
bestaat, 2000-2001
Duur Percentage van het totaal
1 mnd 25,2
2 mnd 10,1
3 mnd 7,6
4 mnd 8,6
5 mnd 10,2
6 mnd 8,7
7 mnd 11,6
8 mnd 4,8
9 mnd 5,1
10 mnd 5,0
11mnd 1,7
12 mnd 1,2
13 mnd 0,3
totaal 100 (afgerond)
Bron: IND/INDIAC (N = 1.091)
25% van de bewaringen die worden opgeheven omdat er geen zicht bestaat op uitzetting
duurden niet langer dan een maand. Blijkbaar ontstaat het inzicht dat uitzetting onmogelijk
is vrij snel. In 70% werd in deze gevallen de bewaring uiterlijk na een half jaar
opgeheven. De langste bewaring, stopgezet omdat er geen zicht meer was op uitzetting,
duurde 13 maanden.
Concluderend kan worden gesteld dat ruim de helft van de bewaringen eindigt in uitzetting:
in 2001 56,9%, in 2000 60,7%. Vreemdelingenbewaring is in de meeste gevallen
van korte duur: gemiddeld 36 dagen in de periode 2000-2001. Indien bewaring eindigt
in uitzetting duurt ze in meer dan 50% van de gevallen maximaal één week. Als uitzetting
niet kan worden gerealiseerd, wordt de bewaring na gemiddeld 121 dagen (vier
maanden) opgeheven. De cijfers tonen aan dat de effectiviteit van extreem lange bewaringen
(langer dan één jaar) gering is: in de praktijk is de bewaring al veel eerder opgeheven,
vaak omdat de vreemdeling al is verwijderd. Als de vreemdeling niet binnen een
half jaar bewaring is verwijderd, is de kans dat dit alsnog in de bewaringsperiode gebeurt
zeer gering. Hierbij moet overigens worden opgemerkt dat dit een statistische conclusie
is. Of een zeer lange bewaringsperiode uiteindelijk meer mensen zal motiveren tot
medewerking aan uitzetting is onbekend.
2.5 Vreemdelingen in de strafrechtsketen
Dit ACVZ-advies concentreert zich op de problematiek van de uitzetting van ‘criminele’
illegalen. In de jaren negentig van de vorige eeuw bleek dat uitzetting van deze illegalen
door onvoldoende samenwerking tussen de uitvoerende instanties niet efficiënt verliep.
In 1998 en 1999 vond het project VRIS (Vreemdelingen in de Strafrechtsketen) plaats. In
dit project werd onderzocht op welke wijze de gebrekkige communicatie en samenwerking
tussen de verschillende uitvoerende partners kon worden verbeterd. Zo was het
OM niet op de hoogte van de vreemdelingenrechtelijke status van verdachten.
Preventieve hechtenis kon worden opgeheven zonder dat de vreemdelingendienst werd
24