advies - ACVZ

gedwongen verwijdering d.i. uitzetting plaats. Op deze wijze bestaat er een directe relatie
tussen de vreemdelingenbewaring en het terugkeerbeleid. Mede vanwege het ingrijpende
karakter is ook deze maatregel met strikte waarborgen omkleed.
5.3.2 De bevoegdheid
De bevoegdheid tot inbewaringstelling berust bij de Minister van Justitie (art. 59, eerste
lid Vreemdelingenwet). De maatregel van inbewaringstelling wordt namens hem opgelegd
en opgeheven door een ambtenaar, belast met het toezicht op vreemdelingen, die
tevens hulpofficier van justitie is (zie. art. 1.4 Vreemdelingenbesluit en artikel 5.3
Voorschrift Vreemdelingen).
De Minister kan aan de korpschef en de bevoegde ambtenaren (individuele) aanwijzingen
geven over de uitvoering van deze maatregel (artikel 48, tweede lid
Vreemdelingenwet).
5.3.3 De toepassing
Indien het belang van de openbare orde of van de nationale veiligheid dat vordert kunnen,
met het oog op de uitzetting, in bewaring gesteld worden vreemdelingen die:
a. geen rechtmatig verblijf in Nederland hebben;
b. rechtmatig verblijf in Nederland hebben op grond van artikel 8, aanhef en onder f en g
Vreemdelingenwet: (vreemdelingen die in afwachting zijn van een beslissing op een
aanvraag verblijfsvergunning regulier of asiel);
c. waarvoor de noodzakelijke bescheiden (paspoort, tickets) voorhanden zijn, dan wel
binnen korte termijn voorhanden zullen zijn (artikel 59, lid 2 Vreemdelingenwet, zie
hierna onder 5.3.2.1).
5.3.3.1 Het belang van de openbare orde
Het belang van de openbare orde kan de bewaring bijvoorbeeld vorderen:
a. indien het gevaar bestaat dat de vreemdeling zich door ‘onder te duiken’ aan zijn uitzetting
zal onttrekken;
b. indien de criminele antecedenten van de vreemdeling daartoe aanleiding geven; NB
bewaring op grond van de Vreemdelingenwet mag niet voor strafvorderingsdoeleinden
worden toegepast; wel is het toegestaan om een vreemdeling als verdachte van een strafbaar
feit te horen en daarvan proces-verbaal op te maken;
a. indien de vreemdeling Nederland op illegale wijze is binnengekomen en zich in strijd
met de vreemdelingenwetgeving gedurende enige tijd aan het toezicht op vreemdelingen
heeft onttrokken;
b. indien de vreemdeling Nederland niet uit eigen beweging binnen de opgelegde vertrektermijn
heeft verlaten;
c. indien de vreemdeling niet dan wel niet voldoende meewerkt aan het vaststellen van
zijn identiteit en nationaliteit;
d. indien de vreemdeling aanvragen tot het verlenen van een verblijfsvergunning bij verschillende
korpschefs heeft ingediend en verschillende personalia heeft opgegeven;
e. indien de vreemdeling zich zonder noodzaak heeft ontdaan van zijn reisdocumenten;
f. indien de vreemdeling gebruik maakt van valse of vervalste documenten;
g. indien de vreemdeling in verband met zijn aanvraag om toelating onjuiste of tegenstrijdige
gegevens heeft verstrekt met betrekking tot zijn identiteit of de reis naar
Nederland.
De openbare orde vordert in ieder geval de bewaring indien de voor de terugkeer van de
vreemdeling noodzakelijke bescheiden (paspoort, laissez-passer of ander grensoverschrijdingsdocument,
vliegtickets) voorhanden zijn, dan wel binnen korte termijn - in
ieder geval binnen vier weken gelet op het bepaalde in artikel 59, vierde lid
Vreemdelingenwet - voorhanden zullen zijn. Dit is bijvoorbeeld het geval als de diplo-
67