advies - ACVZ

een daartoe strekkend verzoek van betrokken gedetineerde, dan wel ambtshalve, de tenuitvoerlegging
van de straf onderbreken.
Het tweede lid van artikel 570b Sv voorziet erin dat de Minister van Justitie nadere regels
kan stellen aangaande deze strafonderbreking. Deze nadere regels betreffen in elk geval
de criteria waaraan betrokkene moet voldoen om voor deze strafonderbreking in aanmerking
te komen, de bevoegdheid tot en de wijze van verlening en de voorwaarden die
hieraan kunnen worden gesteld. Deze nadere regels zijn neergelegd in de Regeling
Tijdelijk Verlaten van de Inrichting van 24 december 1998, Stcrt. 247. De bepalingen met
betrekking tot de strafonderbreking zijn neergelegd in Hoofdstuk 5, artikelen 34-40.
Daarin is onder meer vastgelegd dat de strafonderbreking ten minste twee etmalen en
ten hoogste drie maanden kan duren en alleen wordt verleend wegens bijzondere
omstandigheden in de persoonlijke sfeer of dringende omstandigheden van zakelijke
aard. Bijzondere omstandigheden in de persoonlijke sfeer zijn onder meer: verzorging
van een ernstig zieke levenspartner, kind of ouder, bijwoning van bevalling, dringende
redenen van lichamelijke of psychische aard gelegen in de persoon van de gedetineerde.
Strafonderbreking wegens dringende omstandigheden van zakelijke aard kan slechts
eenmalig worden verleend en betreffen onder meer: studie, sollicitatiebezoek e.d..
Teneinde de overheid de mogelijkheid te geven een vreemdeling uit Nederland te kunnen
uitzetten, terwijl nog een gedeelte van de straf dient te worden geëxecuteerd -maximaal
drie maanden volgens de geldende regeling- , zou volgens de ACVZ de mogelijkheid
van strafonderbreking als aparte grond voor strafonderbreking in de Regeling
Tijdelijke Verlating van de Inrichting moeten worden opgenomen, bij voorbeeld als een
toe te voegen artikel 38a aan die regeling. Komt de vreemdeling na zijn uitzetting alsnog
terug in Nederland, dan weet hij dat hem alsnog de tenuitvoerlegging van het strafrestant
te wachten staat.
Ten aanzien van de kortgestrafte pleit de ACVZ voor een strafonderbreking indien deze
2/3 deel van zijn detentie heeft uitgezeten, op voorwaarde dat aansluitend uitzetting
plaats heeft.
5.4 Voorwaardelijke Vervroegde invrijheidstelling (VVI) 59
5.4.1. De huidige regeling van de vervroegde invrijheidstelling (VI)
Artikel 15, eerste en tweede lid van het Wetboek van Strafrecht bepaalt dat een tot
gevangenisstraf of hechtenis veroordeelde vervroegd in vrijheid wordt gesteld zodra een
bepaald deel van zijn straf ten uitvoer is gelegd. Dit is een vermindering van rechtswege
van de door de rechter opgelegde straf(duur).
Kortgestraften, dat wil zeggen: veroordeelden tot een onvoorwaardelijke vrijheidsstraf
van zes maanden of minder, profiteren niet van de VI-regeling. In artikel 15, eerste lid Sr
is neergelegd dat van de door de rechter opgelegde onvoorwaardelijke vrijheidsstraffen
tot en met één jaar, minimaal zes maanden moet worden ondergaan. Vervolgens dient
nog een derde van het strafrestant uitgezeten te worden. Bij een veroordeling van een
onvoorwaardelijke vrijheidsstraf van negen maanden, zal in ieder geval dus 6 maanden
en één derde van het strafrestant (1 maand) moeten worden uitgezeten. Voor veroordeelden
tot een onvoorwaardelijke vrijheidsstraf van meer dan een jaar geldt de regeling van
artikel 15, tweede lid, Sr, namelijk dat twee derde van de opgelegde straf ten uitvoer zal
worden gelegd. De VI-regeling is ook van toepassing indien een voorwaardelijke vrijheidsstraf
ingevolge artikel 14g Sr (geheel of gedeeltelijk) is omgezet in een onvoorwaardelijke
vrijheidsstraf (artikel 15, vierde lid Sr).
59 Wettelijk kader: artt. 15 t/m 15c wetboek van Strafrecht.
53