StAB Jurisprudentietijdschrift 2013, 1

14 Milieu/natuur/water
2. Relevante overwegingen
Ingevolge artikel 11 is het verboden nesten, holen of
andere voortplantings- of vaste rust- of verblijfplaatsen van
dieren, behorende tot een beschermde inheemse dier-
soort, te beschadigen, te vernielen, uit te halen, weg te
nemen of te verstoren.
Ingevolge artikel 75, derde lid, voor zover thans van
belang, kan de minister ontheffing verlenen van het
bepaalde bij of krachtens artikel 11.
Ingevolge het vijfde lid, voor zover thans van belang,
worden ontheffingen slechts verleend indien geen afbreuk
wordt gedaan aan een gunstige staat van instandhouding
van de soort.
Ingevolge het zesde lid, aanhef en onder c, voor zover
thans van belang, wordt, onverminderd het vijfde lid, voor
soorten vogels als bedoeld in artikel 4, eerste lid, aanhef
en onder b, ontheffing slechts verleend wanneer er geen
andere bevredigende oplossing bestaat met het oog op
andere bij algemene maatregel van bestuur aan te wijzen
belangen.
2. [belanghebbende] is betrokken bij de realisatie van het
woningbouwproject “Nimmer Dor te Laag Soeren” te
Rheden. De werkzaamheden die daarvoor dienen te wor-
den uitgevoerd zijn het bouwrijp maken, bebouwen en
woonrijp maken van het plangebied. Het plangebied wordt
gebruikt als foerageergebied door twee steenuilenpaartjes,
die aan de west- en oostrand van dat gebied hun vaste
rust- en verblijfplaats hebben. Omdat steenuilen behoren
tot een beschermde inheemse diersoort als bedoeld in
artikel 4, eerste lid, aanhef en onder b, van de Ffw heeft
[belanghebbende] ontheffing gevraagd van de in artikel
11 van de Ffw neergelegde verboden.
De minister heeft zich bij het besluit van 13 november
2009 op het standpunt gesteld dat het plangebied voor
beide paren essentieel foerageergebied is. Door de
werkzaamheden wordt een deel van dit foerageergebied
verstoord, beschadigd en vernield. Dit heeft tot gevolg
dat voor één steenuilenpaartje onvoldoende foerageerge-
bied overblijft, hetgeen de functionaliteit van de vaste rust-
en verblijfplaats van dit paartje aantast en ertoe zal leiden
dat dit paartje die plaats verlaat. Hoewel dat in beginsel
een overtreding van artikel 11 van de Ffw oplevert, wordt
deze overtreding volgens de minister voorkomen door de
door [belanghebbende] voorgestelde maatregel om een
ander gebied (hierna: locatie A) geschikt te maken als
leefgebied voor het desbetreffende steenuilenpaartje. De
vaste rust- en verblijfplaats van het andere steenuilenpaar-
tje wordt volgens de minister door de werkzaamheden
niet negatief beïnvloed, mits [belanghebbende] het huidige
beheer van het resterende foerageergebied binnen het
plangebied voortzet en de inrichtingsmaatregelen bij
locatie A tijdig en op de juiste wijze uitvoert. Nu door het
nemen van die maatregelen artikel 11 van de Ffw niet
wordt overtreden, is een ontheffing niet nodig, aldus de
minister.
Bij het besluit van 22 juli 2010 heeft de minister naar
aanleiding van een daartoe strekkend bezwaar van IVN
vastgesteld dat de feitelijke situatie ten opzichte van het
besluit van 13 november 2009 is gewijzigd in die zin dat
locatie A inmiddels wordt gebruikt door (een) niet eerder
waargenomen steenuil(en). Volgens de minister is dit
evenwel geen aanleiding locatie A ongeschikt te achten
als compensatiegebied, maar bevestigt dit de inschatting
van [belanghebbende] dat die locatie geschikt is voor
steenuilen. De minister heeft ook in de overige bezwaren
van IVN geen aanleiding gezien om de voorgenomen
werkzaamheden alsnog ontheffingplichtig te achten.
3. De rechtbank heeft, onder verwijzing naar brieven en
rapporten van het door [belanghebbende] ingeschakelde
ecologisch en milieukundig adviesbureau Bureau Waarden-
burg van 18 oktober 2007, 30 mei 2008, 22 juni 2009,
15 februari 2010 en 4 mei 2010, overwogen dat de
minister zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat
geen ontheffing nodig is.
4. [belanghebbende] heeft in verweer aangevoerd dat IVN
geen belang meer heeft bij een inhoudelijke behandeling
van het hoger beroep, omdat inmiddels een deel van het
in het plangebied liggende foerageergebied door diepploe-
gen bouwrijp is gemaakt en daarmee onbruikbaar gewor-
den voor steenuilen. Gelet hierop kan IVN het met haar
hoger beroep beoogde doel, te weten het onberoerd in
stand laten van het foerageergebied, niet meer bereiken,
aldus [belanghebbende].
De Afdeling volgt [belanghebbende] hierin niet. IVN heeft
reeds gedurende de bezwaarprocedure kenbaar gemaakt
dat zij in beginsel niet tegen de realisatie van het woning-
StAB 1 / 2013