StAB Jurisprudentietijdschrift 2013, 1

74 Ruimtelijke ordening
om een bouwvergunning indien voor dat tijdstip een aan-
vraag is ingediend. Ingevolge artikel 1.2, derde lid, van
de Invoeringswet Wabo wordt in gevallen als bedoeld in
het tweede lid een vergunning gelijkgesteld met een
omgevingsvergunning voor de betrokken activiteit op het
tijdstip waarop de betrokken beschikking onherroepelijk
is geworden. Ingevolge artikel 52, eerste lid, van de Ww
zoals deze gold voor 1 oktober 2010, dient verweerder
de beslissing omtrent een aanvraag om een bouwvergun-
ning aan te houden indien er geen grond is om de vergun-
ning te weigeren en het bouwen tevens is aan te merken
als het oprichten of veranderen van een inrichting waarvoor
een vergunning krachtens artikel 8.1 van de Wm is vereist.
Ingevolge het tweede lid eindigt de aanhouding met ingang
van de dag na die waarop op een verzoek om voorlopige
voorziening is beslist dat is ingediend binnen zes weken
na de dag waarop een exemplaar van de beschikking op
de aanvraag om de milieuvergunning ter inzage is gelegd.
Ingevolge artikel 20.8 van de Wm zoals deze gold voor
1 oktober 2010 treedt een besluit als bedoeld in artikel
20.6, eerste lid, in gevallen als bedoeld in artikel 8.5,
tweede lid, – waarin de vergunning betrekking heeft op
het oprichten of veranderen van een inrichting, dat tevens
is aan te merken als bouwen in de zin van de Woningwet
– niet eerder in werking dan nadat de betrokken bouwver-
gunning is verleend. 16. Naar het oordeel van de recht-
bank voorziet de Invoeringswet Wabo, waarbij artikel 52
van de Woningwet als onderdeel van hoofdstuk IV is komen
te vervallen, niet uitdrukkelijk in overgangsrecht voor
gevallen waarbij ten behoeve van de wijziging van de
inrichting een aanvraag om bouwvergunning is ingediend
vóór 1 oktober 2010 en een aanvraag om een omgevings-
vergunning voor de activiteit ‘veranderen van een inrichting’
na 1 oktober 2010 is ingediend. Dit zou ertoe kunnen lei-
den dat de bouwaanvraag in dit geval, waarop artikel 52
van de Ww van toepassing blijft, tot in de lengte der dagen
zou moeten worden aangehouden, omdat een milieuver-
gunning niet meer kan worden verleend. Een dergelijk
rechtsgevolg zou echter op gespannen voet staan met de
uitdrukkelijke bedoeling van de wetgever dat onherroepe-
lijke bouwvergunningen die zijn verleend op basis van een
vóór 1 oktober 2010 ingediende aanvraag, worden
gelijkgesteld met een omgevingsvergunning voor de acti-
viteit bouwen. Uit de wetsgeschiedenis blijkt voorts dat
de wetgever degene die vóór 1 oktober 2010 een aan-
vraag heeft ingediend, heeft willen behoeden voor een
confrontatie met het wettelijke regime van de Wabo, ver-
gelijk de memorie van toelichting bij de Invoeringwet Wabo
(TK 2008-2009, 31953, nr. 3, p. 67). Een redelijke
wetsuitleg van artikel 1.2, tweede lid, van de Invoeringswet
Wabo brengt naar het oordeel van de rechtbank met zich
dat de omgevingsvergunning voor de activiteit van het
veranderen van een inrichting als bedoeld in artikel 2.1,
eerste lid, aanhef en onder e, van de Wabo, wat betreft
de toepassing van artikel 52, tweede lid, van de Ww, moet
worden beschouwd als een milieuvergunning. Een andere
opvatting zou ertoe leiden dat vergunninghoudster, ten-
einde het bouwplan te verwezenlijken, zich door inwerking-
treding van de Wabo gedwongen ziet een aanvraag om
een omgevingsvergunning voor de activiteit bouwen in te
dienen, die aan de hand van alsdan van toepassing zijnde
rechtsregime door verweerder moet worden beoordeeld.
Een dergelijke opvatting doet afbreuk aan de bedoeling
van de wetgever om de voorbereiding van de beslissing
op de bouwaanvraag conform het oude recht te laten
geschieden uit oogpunt van rechtszekerheid. Het voren-
staande betekent dat de aanhoudingsplicht van artikel 52
van de Ww in dit geval eveneens eindigt door verlening
van een omgevingsvergunning als bedoeld in artikel 2.1,
eerste lid, aanhef en onder e, van de Wabo. 17. Deze
overwegingen brengen de rechtbank tot de conclusie dat,
nu verweerder de beslissing omtrent de aanvraag om
bouwvergunning in strijd met artikel 52 van de Ww niet
heeft aangehouden, de verleende bouwvergunning in
bezwaar geen stand kan houden. Ook om deze reden
dienen de bestreden besluiten te worden vernietigd. De
rechtbank zal met inachtneming van het bepaalde in artikel
8:72, vierde lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb),
bepalen dat de verleende bouwvergunning alsnog herroe-
pen dient te worden, en dat deze uitspraak in de plaats
treedt van de vernietigde besluiten. Dit betekent dat op
de aanvraag om bouwvergunning van vergunninghoudster
alsnog overeenkomstig artikel 52 van de Ww moet worden
beslist, met dien verstande dat voor de toepassing van
dat artikel een mogelijke aanvraag om omgevingsvergun-
ning voor het veranderen van de inrichting van vergunning-
houdster, wordt beschouwd als een aanvraag om een
vergunning voor het veranderen van een inrichting krach-
tens artikel 8.1 van de Wm.
StAB 1 / 2013