StAB Jurisprudentietijdschrift 2013, 1

44 Milieu/natuur/water
Zie ook besmettingsgevaar
Annotatie
1. De hiervoor opgenomen uitspraak is om verschillende
redenen interessant. Het eerst te signaleren aspect is het
feit dat een milieuvergunning is geweigerd voor een vee-
houderij vanwege het gevaar voor de verspreiding van
dierziekten. Dat gevaar werd veroorzaakt omdat de vee-
houderij zou worden gevestigd op 300 meter afstand van
een nationaal onderzoeksinstituut op het gebied van
besmettelijke dierziekten (CVI). Dat is weliswaar een bijzon-
der feitencomplex, maar tot op heden is het nooit gebeurd
dat een milieuvergunning (omgevingsvergunning voor
milieu) vanwege het gevaar voor de verspreiding van
dierziekten wordt geweigerd. Onder andere om die reden
is de uitspraak mijns inziens het bespreken waard. Een
ander te signaleren aspect van deze uitspraak dat
samenhangt met het voorgaande, is dat het gevaar voor
de verspreiding van dierziekten in casu een rol speelt op
grond van artikel 8.8 aanhef lid 1 onder b WMB (oud)
(thans art. 2.14 lid 1 onder a onderdeel 2 Wabo). Op grond
van dat artikel moet de geografische ligging van de
inrichting worden betrokken bij de beslissing op de aan-
vraag. Tot nu toe leek die bepaling in jurisprudentie van
weinig betekenis. Hierna bespreek ik de beide te signaleren
aspecten. De uitspraak is onverkort relevant in het kader
van de Wabo.
2. De Afdeling beantwoordt in deze uitspraak de vraag of
de Wet milieubeheer de mogelijkheid biedt om de vergun-
ning voor de op minder dan 300 m van het CVI te vestigen
veehouderij te weigeren vanwege het gevaar van de ver-
spreiding van dierziekten. Voordat ik inga op het antwoord
van de Afdeling, schets ik kort het relevante wettelijk
kader. Een milieuvergunning kan worden geweigerd in het
belang van de bescherming van het milieu (art. 8.10 lid 1
WMB (oud), thans art. 2.14 lid 3 Wabo). Ook kunnen
voorschriften aan de vergunning worden verbonden om
nadelige gevolgen voor het milieu te beperken (art. 8.11
lid 3 (oud), thans art. 5.3 Bor). De reikwijdte van ‘de
bescherming van het milieu’ en ‘de nadelige gevolgen voor
het milieu’ is daarom van belang voor het antwoord op de
vraag of gevaar voor de verspreiding van dierziekten,
zoals in casu aan de orde, kan leiden tot het weigeren van
de milieuvergunning of dat mogelijk voorschriften aan de
vergunning kunnen worden verbonden. In artikel 1.1 lid 2
WMB is niet-limitatief bepaald wat onder de gevolgen van
het milieu en de bescherming van het milieu valt. Voor de
Wabo is daarnaast artikel 1.1 lid 2 Wabo van belang dat
naar artikel 1.1 lid 2 WMB verwijst. Verspreiding van
(besmettelijke) dierziekten is in artikel 1.1 lid 2 WMB niet
genoemd. Uit jurisprudentie blijkt echter dat gevaar voor
de verspreiding van besmettelijke dierziekten valt onder
de ‘bescherming van het milieu’ en ‘gevolgen van het
milieu’ (o.a. ABRvS 22 augustus 2012, nr.
201105847/1/A4, ABRvS 16 mei 2012, nr.
201100615/1/A4 en ABRvS 8 februari 2012, MenR
2012/71 m.nt. Collignon). Het gevaar van de verspreiding
van besmettelijke dierziekten wordt in uitspraken door-
gaans geschaard onder de ‘gevolgen voor de volksgezond-
heid’. ‘Gevolgen voor de volksgezondheid’ staat niet
expliciet in artikel 1.1 lid 2 WMB, maar wel ‘de bescher-
ming van mensen’. De conclusie is daarom dat bij milieu-
vergunningen kan worden aangevoerd dat er nadere
voorschriften aan de milieuvergunning moeten worden
verbonden of dat de milieuvergunning moet worden
geweigerd vanwege (het gevaar van) de verspreiding van
besmettelijke dierziekten. In casu was de milieuvergunning
geweigerd vanwege de verspreiding van besmettelijke
dierziekten. Omdat de verspreiding van besmettelijk dier-
ziekten primair is geregeld in andere wetgeving dan de
Wet milieubeheer, is er in het kader van de milieuvergun-
ning ruimte voor een aanvullende toets, zo overweegt de
Afdeling in de hiervoor opgenomen uitspraak. Dat er ten
aanzien van de verspreiding van besmettelijke dierziekten
ruimte is voor een aanvullende toets, is conform standaard-
jurisprudentie (o.a. ABRvS 20 april 2011, nr.
201008545/1/M2 en ABRvS 9 maart 2011, nr.
201007904/1/M2). Ook bij visuele hinder is er bijvoor-
beeld ruimte voor een aanvullende toets (ABRvS 26 sep-
tember 2012, nr. 201102498/1/T1/A4). Mij is niet duide-
lijk wat die aanvullende toets exact inhoudt. Worden de
belangen bijvoorbeeld anders beoordeeld bij een aanvul-
lende toets of toetst de Afdeling anders? Uit de hiervoor
opgenomen uitspraak blijkt in elk geval dat een aanvullende
toets kan leiden tot een weigering van de vergunning (zie
hierover ook A.B. Blomberg in haar noot bij ABRvS
19 september 2007, AB 2008/190). Nadere bestudering
van uitspraken waarin de beroepsgrond van gevaar van
verspreiding van besmettelijke dierziekten wordt aange-
voerd, leert dat een dergelijk beroep zelden tot succes
leidt. Vrijwel altijd overweegt de Afdeling dat niet aanneme-
lijk is gemaakt dat er nadere voorschriften aan de milieu-
vergunning hadden moeten worden verbonden, of dat de
vergunning om die reden moet worden geweigerd (o.a.
StAB 1 / 2013