StAB Jurisprudentietijdschrift 2013, 1

68 Ruimtelijke ordening
artikel 1.9 van de Chw neergelegde relativiteitsbe-
ginsel – niet van toepassing op het projectbesluit en
de van rechtswege verleende bouwvergunning.
artikel 3.10 Wro
artikel Bijlage I Chw
De rechtbank dient in dat kader op de eerste plaats de
vraag te beantwoorden of de Chw in het onderhavige geval
van toepassing is. Dienaangaande wordt als volgt overwo-
gen. Ingevolge artikel 1.1, eerste lid, aanhef en onder a,
van de Chw, voor zover thans van belang, is afdeling 2
van die wet van toepassing op alle besluiten die krachtens
enig wettelijk voorschrift zijn vereist voor de ontwikkeling
of verwezenlijking van de in bijlage I bij deze wet bedoelde
categorieën ruimtelijke en infrastructurele projecten. In
bijlage I van de Chw is als categorie 3.1, zoals geldend
ten tijde hier in geding, opgenomen: ontwikkeling en ver-
wezenlijking van werken en gebieden krachtens afdeling
3.1 of afdeling 3.3 van de Wro ten behoeve van de bouw
van meer dan 20 woningen in een aaneengesloten gebied
of de herstructurering van woon- en werkgebieden. Naar
dezerzijds oordeel beperkt categorie 3.1 van bijlage I bij
de Chw zich niet tot herstructurering van een gebied dat
als zowel woon- als werkgebied dient te worden aange-
merkt. De rechtbank acht daarbij van belang dat uit de
parlementaire geschiedenis bij de Chw blijkt dat deze wet
een breed scala aan ruimtelijke projecten omvat, waaron-
der bedrijventerreinen (Memorie van Antwoord, Tweede
Kamer 2009-2010, 32 127, C, p. 8). Voorts verwijst de
rechtbank in dit kader naar de uitspraak van de Afdeling
van 23 maart 2011 (LJN BP8759), waarin (uitsluitend)
sprake was van herstructurering van een woongebied en
waarbij om die reden de Chw van toepassing was. In de
uitspraak van de Afdeling van 2 mei 2012 (LJN BW4515)
werd geoordeeld dat de Chw niet van toepassing was, nu
de aanleiding van dat project uitsluitend was gelegen in
de noodzaak tot herhuisvesting van de Stichting Maatschap-
pelijke Opvang Voorziening en het projectbesluit niet was
genomen ten behoeve van een planologische herstructu-
rering van het betreffende bedrijventerrein. De rechtbank
vindt in voornoemde uitspraak aldus aanknopingspunten
voor het oordeel dat de Chw van toepassing kan zijn in
het geval waarin van planologische herstructurering van
een bedrijventerrein wel (enkel) sprake is. De rechtbank
is desalniettemin van oordeel dat in het onderhavige geval
de Chw niet van toepassing is. In dat kader overweegt de
rechtbank op de eerste plaats dat aanleiding voor deze
wetgeving blijkens de Memorie van Toelichting kan worden
gevonden in het feit dat een specifiek probleem in het
ruimtelijk domein wordt gevormd door de complexiteit en
de stroperigheid van besluitvorming, die ervoor zorgen
dat urgente projecten vertragen (Tweede Kamer 2009-
2010, 32 127, nr. 3, p. 2). Uit de Memorie van Antwoord
blijkt dat projecten die onder het regime van de Chw kun-
nen worden gebracht aan een aantal criteria moeten vol-
doen (Tweede Kamer 2009-2010, 32 127, C, p. 8):
– Het moet gaan om urgente ruimtelijke vraagstukken.
– Het project moet bijdragen aan werkgelegenheid,
duurzaamheid en/of versterking van de economische
structuur.
– De uitvoering moet voor 2014 kunnen starten.
– Het moet om een duidelijk en vastomlijnd project gaan.
– Er moeten juridische belemmeringen spelen, waarvoor
de Chw een oplossing biedt.
Weliswaar heeft verweerder gesteld dat het onderhavige
projectbesluit is genomen vanuit een oogpunt van ruimte-
lijke ontwikkeling van het plangebied, werkgelegenheid en
economie, alsmede vanuit een promotionele waarde voor
de gemeente, maar van enig urgent ruimtelijk vraagstuk
is naar dezerzijds oordeel niet gebleken. In het verweer-
schrift is daarover gesteld dat het project ziet op een
belangrijke ruimtelijke invulling van een deel van het plan-
gebied Gardenz dat urgent kan en moet worden aange-
pakt. Verweerder heeft echter geen dan wel onvoldoende
feiten en omstandigheden genoemd, noch enig stuk
overgelegd, waaruit deze urgentie blijkt. Evenmin is
anderszins gebleken dat het projectbesluit is genomen
ten behoeve van een planologische herstructurering van
het bedrijventerrein, waarvan Gardenz deel uit maakt.
Daarentegen heeft het projectbesluit enkel betrekking op
de (uitbreiding van de) Hornbach. Het enkele feit dat een
dergelijke uitbreiding op zichzelf gevolgen zal hebben voor
het gehele bedrijventerrein is onvoldoende om van her-
structurering te spreken. Evenmin is voldoende dat tevens
een verdere integratie van Hornbach en Gardenz wordt
beoogd, nu, zoals reeds overwogen, de aanleiding van
het project naar dezerzijds oordeel uitsluitend is gelegen
in de gewenste uitbreiding van de Hornbach. Nog daarge-
laten de vraag of sprake is van een project dat bijdraagt
aan werkgelegenheid en versterking van de economische
structuur, is de rechtbank reeds op grond van het voor-
gaande van oordeel dat de uitbreiding van de Hornbach
niet kan worden aangemerkt als een project in de zin van
(categorie 3.1 in bijlage I bij) de Chw. Derhalve is de Chw
StAB 1 / 2013