StAB Jurisprudentietijdschrift 2013, 1

het programma naar aanleiding van die rapportages aan
te passen, kan dit mogelijk meebrengen dat het pro-
gramma niet langer kan worden geacht te zijn gericht op
het bereiken van de grenswaarden. De Afdeling ziet geen
grond voor het oordeel dat deze situatie zich op dit
moment voordoet.
20.11. Exploitatiemaatschappij Hoeksche Waard en
Transportbedrijf Van Vliet hebben niet aannemelijk gemaakt
dat het redelijkerwijs niet mogelijk is de in bijlage 2 van
de Wet milieubeheer gestelde grenswaarden op de
betrokken data te halen. Dit betekent dat exceptieve
toetsing van het NSL aan artikel 5.12 van de Wet milieu-
beheer niet tot de conclusie leidt dat het NSL buiten toe-
passing moet blijven. Uit artikel 5.16 van de Wet milieube-
heer volgt dat geen afzonderlijke toetsing aan de in bijlage
2 bij de Wet milieubeheer opgenomen grenswaarden hoeft
plaats te vinden. Deze grenswaarden vormen dus geen
beletsel om de aanleg van de Rotterdamsebaan en de
daarvoor benodigde wijzigingen van de infrastructuur
doorgang te laten vinden.
Anders dan Exploitatiemaatschappij Hoeksche Waard en
Van Vliet Transport betogen, bestaat in dit kader geen
ruimte voor een aanvullende werking van een goede
ruimtelijke ordening. De Wet milieubeheer is immers op
deze situatie van toepassing en voorziet in een uitputtende
regeling.
20.12. Gelet op het voorgaande ziet de Afdeling in het
aangevoerde geen aanleiding om de rechtsgevolgen van
de plandelen met de bestemming “Verkeer – uit te werken
bestemming” ter plaatse van de Verlengde Regulusweg
niet in stand te laten.
23. [appellant sub 9], Ranko, Metterwoon Vastgoed en
[appellante sub 12] en de Raad Bouwontwikkeling betogen
dat het bestemmingsplan voorziet in een directe mogelijk-
heid tot de aanleg van wegen en dat ten onrechte geen
hogere geluidgrenswaarden zijn vastgesteld bij de vaststel-
ling van het bestemmingsplan.
23.1. De raad heeft zich op het standpunt gesteld dat
hogere geluidgrenswaarden, indien nodig, zullen worden
vastgesteld bij de vaststelling van de uitwerkingsplannen.
23.2. Anders dan [appellant sub 9], Ranko, Metterwoon
Vastgoed en [appellante sub 12] en de Raad Bouwontwik-
Ruimtelijke ordening
keling betogen voorziet het bestemmingsplan niet in een
directe mogelijkheid om de infrastructuur te wijzigen. Dit
is eerst mogelijk na het uitwerken van de bestemming
“Verkeer – uit te werken”.
Ingevolge artikel 76, eerste lid, van de Wet geluidhinder,
zoals dit luidde ten tijde van het nemen van het bestreden
besluit, worden bij de vaststelling van een bestemmings-
plan dat geheel of gedeeltelijk betrekking heeft op gron-
den, behorende tot een zone als bedoeld in artikel 74, ter
zake van de geluidsbelasting, vanwege de weg waarlangs
die zone ligt, van de gevel van woningen, van andere
geluidsgevoelige gebouwen en van geluidsgevoelige ter-
reinen binnen die zone de waarden in acht genomen, die
ingevolge artikel 82 en 100 als de ten hoogste toelaatbare
worden aangemerkt. Gelet op deze bepaling heeft de raad
zich ten onrechte op het standpunt gesteld dat eventueel
vast te stellen hogere waarden voor de dienstwoningen
op de begraafplaats eerst bij het vaststellen van een uit-
werkingsplan dienen te zijn vastgesteld. [appellant sub 9],
Ranko, Metterwoon Vastgoed en [appellante sub 12] en
De Raad Bouwontwikkelingen hebben dit betoog terecht
voorgedragen. De Afdeling overweegt dat hierin echter
geen aanleiding wordt gevonden om de rechtsgevolgen
van de plandelen die voorzien in de aanleg van de Rotter-
damsebaan en de bijbehorende infrastructuur niet in stand
te laten en overweegt hiertoe als volgt.
23.3. Met de inwerkingtreding van de Crisis- en herstelwet
is per 31 maart 2010 ook de Wet geluidhinder op een
aantal onderdelen gewijzigd. Zo luidt artikel 76, eerste lid,
van de Wet geluidhinder per 31 maart 2010:
“Bij de vaststelling van een bestemmingsplan of van een
wijzigings- of uitwerkingsplan als bedoeld in artikel 3.6,
eerste lid, onder a of b, van de Wet ruimtelijke ordening
dat geheel of gedeeltelijk betrekking heeft op gronden,
behorende tot een zone als bedoeld in artikel 74, worden
ter zake van de geluidsbelasting, vanwege de weg waar-
langs die zone ligt, van de gevel van woningen, van andere
geluidsgevoelige gebouwen en van geluidsgevoelige ter-
reinen binnen die zone de waarden in acht genomen, die
ingevolge artikel 82 en 100 als de ten hoogste toelaatbare
worden aangemerkt.”
Op grond van ten tijde van deze uitspraak geldende wet-
geving is het standpunt van de raad zoals weergegeven
in 23.1 derhalve juist.
StAB 1 / 2013
81