StAB Jurisprudentietijdschrift 2013, 1

20 Milieu/natuur/water
6. MOB betoogt vervolgens, in de kern, dat bij de verlening
van een vergunning op grond van de Nbw 1998, de
intrekking van een milieuvergunning niet mag worden
aangemerkt als een maatregel die de depositie op de
betrokken gebieden mitigeert.
6.1. De Afdeling heeft in haar uitspraak van 29 juni 2011
in zaak nr. 200908730/1/R2 het intrekken van een mili-
euvergunning aangemerkt als een mitigerende maatregel
die kan worden betrokken bij de beoordeling of vergunning-
verlening krachtens artikel 19d van de Nbw 1998 mogelijk
is, onder de voorwaarde dat tussen enerzijds de intrekking
van de milieuvergunningen en anderzijds de verlening van
de Nbw-vergunning een directe samenhang bestaat.
Dezelfde maatstaf kan worden aangelegd bij een mitige-
rende maatregel die ertoe leidt dat artikel 19kd van de
Nbw 1998 van toepassing is. In beide gevallen gaat het
erom vast te stellen welke effecten vergunningverlening,
mede gelet op de daarbij getroffen mitigerende maatrege-
len, heeft voor de stikstofdepositie.
6.2. De als mitigatie betrokken milieuvergunningen hebben
beide betrekking op een bedrijfsvoering met een stikstof-
depositie die niet hoger is dan de depositie die door de
veehouderijen op 7 december 2004, zijnde de datum
waarop de eerder genoemde Natura 2000-gebieden op
de lijst van gebieden van communautair belang als bedoeld
in artikel 4, tweede lid, van de habitatrichtlijn werden
geplaatst, mocht worden veroorzaakt en na die datum
mocht worden voortgezet.
De gedeeltelijke intrekking van deze vergunningen reali-
seert een afname van de stikstofdepositie op deze
gebieden.
Verder is in de intrekkingsbesluiten vermeld dat deze
verband houden met de voorgenomen uitbreiding van de
nertsenhouderij waarvoor thans vergunning is verleend,
zodat ervan moet worden uitgegaan dat een directe
samenhang bestaat tussen de intrekking van de milieuver-
gunningen en de verlening van de Nbw-vergunning.
Gelet op het voorgaande kon het college de gedeeltelijke
intrekking van de milieuvergunningen als mitigerende
maatregel betrekken bij de verlening van de Nbw-vergun-
ning voor de uitbreiding van de nertsenfokkerij.
7. MOB betoogt verder dat bij de berekening van de
deposities ten onrechte het rekenmodel AAgro-stacks is
gebruikt. Zij stelt in dit verband onder meer dat in de Uit-
voeringsregeling ammoniak en veehouderij (Stcrt. 1994,
162), anders dan bij het rekenmodel AAgro-stacks, een
onderscheid werd gemaakt tussen ‘bos’ en ‘overige
vegetatie’.
7.1. In haar uitspraak van 2 februari 2011 in zaak nr.
201003124/1/T1/R2 heeft de Afdeling reeds overwogen
dat, kort weergegeven, zij geen aanleiding ziet voor het
oordeel dat het rekenmodel AAgro-stacks niet voldoende
representatief en betrouwbaar is om te worden gebruikt
voor een berekening van stikstofdepositie. De verwijzing
van MOB naar de rekenmethodiek die werd gebruikt in de
ongeveer 20 jaar geleden vastgestelde en ongeveer
10 jaar geleden vervallen Uitvoeringsregeling ammoniak
en veehouderij, geeft de Afdeling geen aanleiding thans
tot een ander oordeel te komen.
Er is dan ook geen aanleiding te twijfelen aan de juistheid
van de door het college gehanteerde berekening van de
stikstofdeposities.
8. Het beroep geeft gezien het voorgaande geen aanlei-
ding voor het oordeel dat het college er ten onrechte van
is uitgegaan dat de vergunningverlening per saldo leidt
tot een afname van de stikstofdepositie op de eerder
vermelde Natura 2000-gebieden. Gelet op artikel 19kd
van de Nbw 1998 mocht deze depositie niet bij de vergun-
ningverlening worden betrokken. Reeds hierom is er in
zoverre geen grond voor het oordeel dat het college de
gevraagde vergunning vanwege stikstofdepositie had
moeten weigeren.
9. MOB betoogt dat het college heeft gehandeld in strijd
met het beginsel van gemeenschapstrouw door de stik-
stofdepositie op het in Duitsland gelegen Natura 2000-
gebied Reichswald niet bij de vergunningverlening te
betrekken.
9.1. Uit hetgeen de Afdeling heeft overwogen in haar uit-
spraak van 24 augustus 2011 in zaak nrs.
200900425/1/R2 en 200902744/1/R2 volgt dat het
bevoegd gezag krachtens artikel 19d van de Nbw 1998
slechts vergunning kan verlenen voor een project, indien
het geen significante gevolgen voor een in het buitenland
gelegen Natura 2000-gebied kan hebben of, wanneer het
StAB 1 / 2013