Het verhaal van twee steden - files.slau.nl

Er wordt ook wel eens gezegd dat Duitsers mensen zijn die van
blaasmuziek houden. Dat is zeker waar, maar je moet niet vergeten
dat dat voor een andere, zeer grote groep Duitsers een reden is om
blaasmuziek te haten.
Er zijn namelijk erg veel Duitsers die geen Duitsers willen
zijn. Die ernstig aan Selbsthass lijden. Die zich duizendmaal tegenover
mij als buitenlander verontschuldigen dat ze Duitser zijn. Dat
zijn degenen die Amsterdam zo locker vinden, die Nederland zo
verdraagzaam vinden.
Daar hebben ze misschien wel gelijk in, maar ik kan nooit
nalaten ze toch een beetje te ontnuchteren. Ze zetten grote ogen op
als ik vertel dat Nederland in tegenstelling tot de Bondsrepubliek
kan bogen op een rechts-extremistisch partijtje, dat reilt en zeilt. O,
dat wisten ze niet. In het tolerante Nederland? Ja. Donnerwetter.
Dit soort Duitsers zijn meestal zachtaardige mensen, dus ik
vertel ze er maar niet bij dat dat klamme partijtje mede kon ontstaan
doordat de toonaangevende denkende stand geen weet meer
had van de werkelijkheid, horig als hij is aan zijn nieuwe taboes.
Dat de denkende stand wel weet hoe de wereld eruit moet zien,
maar niet hoe die is. Anders gezegd: de denkende stand weet zo
goed hoe de wereld zou moeten zijn dat hij niet meer weet of wil
weten hoe die werkelijk is. Tot die werkelijkheid ineens de kop opsteekt,
dan wordt er geschrokken.
Vertel deze Duitsers nooit per ongeluk dat je onaangenaam
behandeld bent op een Duits postkantoor of zo. Ze schamen zich
dood. Ze weten niet dat me zoiets in Amsterdam of elders ook kan
overkomen. Bovendien hoeven ze met mij niet veel medelijden te
hebben, want ik zeg soms graag iets terug.
Over welke Duitsers heb ik het nu. Kennelijk niet meer over
de Duitsers. Ik heb het over het deel van de bevolking dat soms een
beetje probeert te denken, of enigszins op z’n woorden let. Destijds,
toen het nog oorlog was, bestonden ze: de Duitsers.
Toen mocht je generaliseren. Nu mag dat niet meer. Dan
discrimineer je. Men maakte er gretig gebruik van, destijds, want
dat maakte het leven makkelijk en men leefde in grote eensgezindheid.
De warmte van de afkeer.
Als ik aan die Duitsers van toen denk, hoe waren die ook
106