Het verhaal van twee steden - files.slau.nl

lichaam zelf, dat ik zie. Misschien is hij van de brug gesprongen,
die elegante brug die is gemodelleerd naar de Golden Gate Bridge
in San Francisco, onder het wakend oog van de reusachtige Jezus
die zijn armen over het gekrioel der mensen spreidt, een kopie van
het reusachtige standbeeld dat de reiziger bij aankomst in Rio de
Janeiro begroet, zeggende, dat je welkom bent, dat er hoop is.
Pension
Het pension in de Rua do Crucifixo is uitbundig gedecoreerd, het
ruikt er doordringend naar chloor. We slapen in piepkleine kamers
met een eigen thema, mijn kamer biedt de aanblik van het domein
van een twaalfjarig meisje en heeft als thema zonnebloemen, de
filmploeg neemt zijn intrek in een kamer met als thema vogels, de
jongens moeten slapen op een kussen in de vorm van een uil, een
uiltje knappen, jawel. Overal hangen briefjes van dankbare gasten,
gericht aan de pensionhoudster Paula, die vierentwintig uur per
dag voor ons beschikbaar is. Ze doet de deur voor ons open, ze
doet de deur voor ons dicht. Ze maakt ontbijt voor ons klaar in een
keukentje dat vol staat met poppen, serveert iedere dag dezelfde
fruitsalade in een ander bizar voorwerp, afkomstig uit haar sprookjeswereld,
nu eens op een schaal, dan, kleiner gesneden en dooreen
gehusseld, in een enorme theepot, dan weer in een buitenproportionele
soepkop, elke dag verschijnen er nieuwe taarten hoopvol op
tafel, taarten, die ze, toen wij weg waren, voor ons gebakken heeft:
Paula is altijd thuis, ze kan nooit weg, ze is altijd alleen, ze zit effectief
in haar eigen pension gevangen, ze moet hartverscheurend
eenzaam wezen. Als we vertrekken huilt ze even.
World poetry day
We worden ontvangen door de goedgemutste eigenaar van een
eenvoudige kiosk in de tuin van de Openbare Bibliotheek. Pedro
maakt glimlachend toast voor ons, schenkt koffie en verse jus, hij
is een voortreffelijke gastheer. We ontmoeten twee Franse slammers,
drie Portugese dichters, we krijgen een rondleiding door
de bibliotheek, daarna weet eigenlijk niemand hoe het nu verder
moet. Overal zitten mensen te lezen, te studeren. We mogen kie-
31