Het verhaal van twee steden - files.slau.nl

weer: ze hadden een grote bek, ze waren plomp, sentimenteel,
flinkdoenerig, arrogant, uitsloverig, en in hun ogen dreven blauwe
ijsschotsen. Ik haatte ze. Het waren net mensen, ondanks dat ze zo
hoog te paard zaten.
Dat zijn ze nog: Duitsers zijn zeer menselijk. Ze zijn menselijk bij
uitstek. Als je goed oplet en luistert kun je het merken. Ik denk dat
ik het niet weet wat het voor mensen zijn, de Duitsers. Toch weet
ik het ook weer wel.
En ik mag zeker niet verzwijgen en ik haast mij daarom te
verklaren dat ik in dit troosteloze land goede kennissen heb gevonden,
goede vrienden zelfs, en ik noem niet gauw iemand een
vriend.
Wat is Duits. Haydn, Oostenrijker weliswaar, vind ik Duits.
Duits en toch erg mooi. Niet eens omdat hij de militaire symfonie
gecomponeerd heeft. Heb ik pas nog in de Philharmonie gehoord.
Zeer Duits. Ik was erbij toen ze de symfonie speelden.
Beethoven. Ook zeer Duits en is dat soms niet mooi. Als
ze Beethoven spelen zie ik altijd strenge zuilen voor me, die tot in
de hemel reiken, verder niet, en ik zie daar beneden wat mensen
staan die de zuilen proberen aan te raken of misschien om te zagen,
en wat er dan met die mensen gebeurt weet ik niet, de componist
zorgt ervoor dat ik dat niet te weten kom. Ze zullen wel ruzie
krijgen of iets van dien aard. Hoorngeschal.
* Armando (1929) is schrijver, dichter en beeldend kunstenaar maar ook journalist, acteur
en musicus. In de jaren zestig was hij als kunstenaar en dichter betrokken bij bewegingen
als de Nederlandse Informele Groep, De Nieuwe Stijl en Gard Sivik. Vanaf 1979 woonde hij
ruim 25 jaar afwisselend in Nederland en Berlijn. In 2009 verscheen het boek Berlijn over
zijn ervaringen in het Berlijn van de jaren tachtig.
107