Het verhaal van twee steden - files.slau.nl

manager, met een hoop galmende gemeenplaatsen op mijn tong.
Dat is hun niet gelukt en dus eet ik ’s middags in een sterrenstelsel
van restaurantjes met piepkleine terrasjes: de weduwe met de
orchidee roeit moeizaam naar huis: het zou tranen moeten regenen
als het hart het zwaar heeft. Het halfbloed grietje heeft haar
koffie opgedronken en is weggegaan. Dat wil zeggen, ze is binnen
in mij gebleven nadat ze weg is gegaan en draait haar nek om haar
haren te schudden. Een fantasiering met een enorme steen verleende
haar gebaren een bisschoppelijk cachet. Waarom wijdt de
katholieke kerk verdomme geen vrouwen tot priester? Geeft u mij
uw zegen, mevrouw, want ik heb gezondigd. Ze heeft er geen flauw
idee van dat ze over een paar jaar net zo is als de weduwe met haar
moeizame tred: ook de afsprakenkaart van het ziekenhuis zal dan
niet ontbreken, de haast van de verpleegsters, het lange wachten,
de pillen voor na het avondeten, de druppels ervoor en pas op dat
u niet alles door elkaar haalt, dat u zich niet vergist. Het arme mens
totaal in de war in de apotheek, bang dat ze niet genoeg geld heeft.
Ze vraagt om het op te schrijven:
‘Eind deze maand kom ik langs’
en de man achter de toonbank gelooft geen zier van die belofte.
Die lui dragen witte jassen om er schoner uit te zien
(ze zien er niet schoner uit)
en worden ongeduldig. Hoeveel zou de pandjesbaas geven
voor een fantasiering met een enorme steen, voor een verloren
harmonie tussen gebaren en heupen? De leraar stereometrie
‘Wat mij betreft blijf je zitten rotjong’
is zomaar ineens
(patsboem)
gestorven aan suikerziekte en laat nu waarschijnlijk de heiligen
in de hemel zakken, onder belachelijke dreigementen. Mijn
ouders regelden doodsbenauwd bijlessen stereo voor me: wat
moeten ze hebben geleden onder mijn academische onverschilligheid.
Die bijlessen leverden niks op: het enige wat ik hoorde was de
piano op de bovenverdieping. Sombere vooruitzichten:
‘Schrijver worden is goed om dood te gaan van de honger.’
Klaagzangen:
‘Waarom ben je niet net als de anderen?’
56