Het verhaal van twee steden - files.slau.nl
Het verhaal van twee steden - files.slau.nl
Het verhaal van twee steden - files.slau.nl
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Nachttrein naar Lissabon (fragment)<br />
Pascal Mercier<br />
Aan de hemel had zich een dunne witte sluier uitgebreid die de<br />
glans <strong>van</strong> het zo<strong>nl</strong>icht deed vervagen. De zaak <strong>van</strong> de opticien lag<br />
in de buurt <strong>van</strong> de veerpont over de Tejo. César Santaréms norse<br />
gezicht klaarde op toen Gregorius hem zei wie hem had gestuurd.<br />
Hij keek naar het recept, woog de bril die Gregorius hem had aangereikt<br />
in zijn hand en zei toen in gebroken Frans dat je de glazen<br />
ook <strong>van</strong> lichter materiaal kon maken en in een lichter montuur<br />
kon zetten.<br />
Dat was binnen korte tijd de <strong>twee</strong>de keer dat iemand het<br />
oordeel <strong>van</strong> Konstantin Doxiades in twijfel trok en Gregorius<br />
kreeg het gevoel dat het leven dat hij tot dusver had geleid <strong>van</strong> hem<br />
werd afgepakt, een leven dat, zolang hij zich kon herinneren, een<br />
leven met een zware bril op zijn neus was geweest. Onzeker paste<br />
hij het ene montuur na het andere en liet zich ten slotte door de<br />
assistente <strong>van</strong> Santarém, die alleen Portugees sprak en praatte als<br />
een waterval, tot een dun, roodachtig montuur verleiden dat hij<br />
voor zijn brede, hoekige gezicht eige<strong>nl</strong>ijk veel te modern en chic<br />
vond. Op weg naar de Bairro Alto, waar het antiquariaat <strong>van</strong> Júlio<br />
Simões lag, zei hij telkens weer tegen zichzelf dat hij de nieuwe bril<br />
als reservebril kon gebruiken en hem helemaal niet hoefde te dragen,<br />
en toen hij eindelijk voor het antiquariaat stond had hij zijn<br />
evenwicht alweer hervonden.<br />
Senhor Simões was een tanige man met een scherpe neus<br />
en donkere ogen waaruit een sprankelende intelligentie sprak. Mariana<br />
Eça had hem gebeld en hem verteld waar het om ging. Heel<br />
Lissabon, dacht Gregorius, scheen druk bezig te zijn hem aan te<br />
kondigen en aan iemand anders over te dragen, je kon bijna spreken<br />
<strong>van</strong> een rondedans <strong>van</strong> aankondigingen, hij kon zich niet herinneren<br />
ooit iets dergelijks te hebben meegemaakt.<br />
Cedros vermelhos - een uitgeverij met die naam, zei Simões,<br />
was hij in de dertig jaar dat hij in het boekenvak zat nooit tegengekomen,<br />
dat wist hij heel zeker. Um ourives das palavras - nee,<br />
47