VOORLEZING VAN PAULUS's BRIEF AAN DE GALATEN,1531

wet tot de Oude mens, welke uit vlees en bloed geboren is. Die moet als de ezel last
opgelegd worden, waardoor hij onderdrukt wonde, hij moet ook niet bevoorrecht
worden met de vrijheid van Geest of van genade, tenzij hij de nieuwe mens
aangedaan heelt, door het geloof in Christus hetgeen in dit leven niet volkomen
geschiedt. Laat hem dan eerst het Koninkrijk genieten, en het geschenk van die
onuitsprekelijke Genade.
Dit zeg ik daarom, opdat niemand denke, dat wij de goede werken verwerpen, of
verbieden, zoals de Papisten ons valselijk beschuldigen, niet verstaande noch hetgeen
zijzelf zeggen, noch wat onze leer is. Zij weten nergens van, dan alleen van de
gerechtigheid der wet, en toch willen zij hun oordeel vellen over een leer, die zich
uitstrekt ver boven en buiten de wet, waarover het onmogelijk is, dat een vleselijk
mens zou kunnen oordelen. Dus moeten zij zich noodzakelijk daaraan ergeren, omdat
zij niet hoger kunnen zien dan in de wet; al wat dus boven de wet is, is voor hen de
grootste aanstoot.
Doch wij stellen, als het ware, twee werelden, de éne hemels, de andere aards, waarin
wij plaatsen die twee onderscheiden en van elkaar zo ver afgescheiden
Gerechtigheden. De Gerechtigheid van de wet is aarde, en behandelt aardse dingen.
Door haar verrichten wij goede werken. Maar zoals de aarde geen vruchten
voortbrengt, tenzij ze eerst door de Hemel besproeid en vruchtbaar gemaakt is, zo
ook door de Gerechtigheid der wet, met veel te doen, doen wij niets, en door de wet
te vervullen, vervullen wij niet, tenzij wij tevoren, zonder ons eigen werk en
verdienste, door de Gerechtigheid Christi gerechtvaardigd zijn; welke in het
allerminste enige betrekking heeft tot de Gerechtigheid der wet, of tot de aardse en
eigene werkzame Gerechtigheid.
Maar de Christelijke Gerechtigheid des geloofs, is hemels en passief, of van buiten
aangebracht, welke wij niet in onszelf hebben, maar uit de hemel ontvangen; die wij
zelf niet werken, maar door het geloof aannemen, door welke Geloofs-Gerechtigheid
wij boven alle wetten en werken klimmen. Gelijk wij dan, zoals Paulus in 1 Kor. 15 :
49 "het beeld van de aardse Adam gedragen hebben, zo laat ons ook het beeld van de
Hemelse dragen"; welke de Nieuwe mens is in de nieuwe wereld, waar geen wet,
zonde, wroeging van geweten of dood is, maar een volkomen blijdschap,
Gerechtigheid, genade, vrede, leven, behoud en heerlijkheid.
Doen wij dan niets, werken wij niets, om die Gerechtigheid te verkrijgen?
Ik antwoord: Niets. Omdat die Gerechtigheid daarin bestaat, in het geheel niets te
doen, niets te horen, niets van de wet of eigen werken te weten, maar dat alleen te
weten en te geloven, dat Christus tot de Vader gegaan is, en nu niet gezien wordt, dat
Hij in de Hemel zit aan 's Vaders rechterhand, niet als Rechter, „maar dat Hij ons van
God geworden is: tot wijsheid, Gerechtigheid, heiligmaking en verlossing". 1 Kor. 1
: 30. In één woord, dat Hij onze Hogepriester is, voor ons instaande of Borg-blijvende,
en over ons en in ons regerende door de Genade. Daar wordt geen zonde
gezien, geen schrik, geen wroeging van geweten gevoeld. In die Hemelse
Gerechtigheid kan geen zonde plaats hebben, "want waar geen wet is, daar is geen
overtreding", Rom. 4 : 15. Daar dus de zonde hier geen plaats heeft, zo is er zeker
geen geweten van zonde, geen wroeging, geen droefheid. Hier zegt Johannes in zijn
eerste Brief, Hfdst. 3 : 9, "Die uit God geboren is, kan niet zondigen". Maar is er nog
een schrik of beschuldiging van de consciëntie, dan is dat een teken dat deze
Gerechtigheid geweken is, dat de Genade uit het gezicht verloren is, en dat Christus
van verre staande niet gezien wordt. Edoch, waar Christus in waarheid gezien wordt,