VOORLEZING VAN PAULUS's BRIEF AAN DE GALATEN,1531

die in het ambt van het Woord staan: 'Indien wij door de Geest leven, enz.' Paulus wil
zeggen: als het waar is dat wij door de Geest leven, laat ons dan ook ordelijk onze
weg gaan en in de Geest wandelen. Want waar de Geest is, vernieuwt Hij de mensen,
doet in hen nieuwe bewogenheid geboren worden, enz.; van eerzuchtige, driftige,
jaloerse mensen maakt Hij nederige, zachtmoedige, geduldige mensen die kunnen
liefhebben. Zulke mensen zoeken dan niet hun eigen eer, maar Gods eer, zij dagen
elkaar niet uit, zijn niet afgunstig, maar gaan voor anderen opzij en stellen er een eer
in gedienstig te zijn. (...)
Maar zoals er niets verderfelijkers is in de kerk, zo is er ook niets meer verbreid dan
deze afschuwelijke zonde. Want wanneer God zijn arbeiders uitzendt in de oogst, dan
wekt ook de duivel weldra zijn dienaars, die in niets geringer geacht willen zijn dan
degenen die volgens de regel geroepen zijn. Dan rijst er al spoedig tweedracht, de
goddelozen willen geen strobreed voor de vromen wijken, ja ze dromen dat ze ver
boven hen verheven zijn in verstand, geleerdheid, vroomheid en geest; des te minder
mogen dan zeker de vromen voor de goddelozen opzij gaan, opdat de leer van het
geloof niet in gevaar komt. (...)
Daarbij willen degenen die begerig zijn naar 'ijdele eer', onder geen enkele
omstandigheid op zulke mensen lijken. Daarom zweren zij, dat zij niets anders
zoeken dan de eer van God en het heil der zielen. Toch zijn ze zeer begerig naar
ijdele eer en zij doen alles, opdat zij bij de mensen boven anderen achting en lof
oogsten. Kortom: zij houden de vroomheid voor een verdienste en de dienst des
Woords voor een mogelijkheid om beroemd te worden; daar kan echter alleen maar
tweedracht en sektarisme van komen. (...)
Maar Paulus valt niet alleen die valse apostelen aan, die in zijn eigen tijd de
gemeenten in verwarring brachten, hij heeft in de Geest voorzien dat er tot aan het
einde van de wereld talloze van zulke mensen zullen zijn, die met die zeer
verderfelijke zonde behept zonder roeping de kerk zouden binnendringen. Zij zouden
zich beroemen op de Heilige Geest en op het hemelse onderwijs en onder dit
voorwendsel de ware leer van het geloof omverwerpen. Enkele van die mensen
hebben wij in onze tijd meegemaakt, die zich zonder roeping in het rijk des Geestes,
d.w.z. in de dienst des Woords, ingedrongen hebben; een tijdlang deden zij het
voorkomen alsof zij hetzelfde wilden onderwijzen als wij. Deze huichelarij bracht
hun de naam en de faam, dat zij leraars van het Evangelie zouden zijn, die leven in
de Geest en in gehoorzaamheid hun weg gaan. Zodra zij echter door hun mooipraterij
de harten van het volk gewonnen hadden, zijn ze, toen ze hun kans schoon zagen,
van de rechte weg afgeweken en zijn begonnen iets nieuws te onderwijzen, opdat ze
op deze manier beroemd zouden worden en het volk van hen zou zeggen dat zij als
eer sten de dwalingen in de kerk aangewezen, de misbruiken afgeschaft en
gecorrigeerd zouden hebben, ja dat zij het pausdom omvergeworpen en een nieuwe
heerlijke leer gevonden zouden hebben en dus terecht boven de evangelische leraars
de voorkeur zouden verdienen. Omdat de roem van deze mannen niet in God, maar
op het zelfgetuigenis van de mensen gegrondvest was, kon die roem niet vast en
duurzaam zijn, maar volgens de profetie van Paulus is er verwarring ontstaan en 'hun
einde is het verderf' (Filippenzen 3:19). 'De goddelozen zullen niet bestaan in het
gericht, maar zijn als het kaf, dat de wind wegdrijft' (Psalm 1:4 en 5). Datzelfde
gericht wacht ook allen, die in de leer van het Evangelie het hunne zoeken, niet dat
wat van Jezus Christus is.
Want daarvoor is het Evangelie niet overgeleverd, dat wij onze lof en onze eer
zoeken, zodat het volk ons, de dienaren ervan, zou huldigen; het Evangelie is