VOORLEZING VAN PAULUS's BRIEF AAN DE GALATEN,1531

Maar hij kon de rechtvaardiging, de vergeving van de zonden en de Heilige Geest
alleen ontvangen door het geloof. Als dit dan op grond van het getuigenis van de
Schrift waar is, waarom strijden jullie dan voor de wet, de besnijdenis, enz.? (...)
Wie een zoon van de gelovige Abraham wil zijn, moet geloven zoals hij; anders is hij
geen zoon van de uitverkoren, aangenomen en gerecht vaardigde Abraham, maar
alleen (voor het geval dat hij een Jood is) de zoon van de natuurlijke Abraham, die
niets anders is geweest dan een mens, in zonde ontvangen en geboren en levend
zonder vergeving van zonden, zonder geloof en zonder de Heilige Geest, net als een
ander mens, dus verdoemd. Van dat soort mensen zijn ook de zonen, die naar het
vlees van hem afstammen; zij hebben geen andere relatie tot vader Abraham, dan dat
zij vlees en bloed van hem dragen en met hem zonde en dood gemeen hebben, dus
zijn zij ook verdoemd. Daarom is die roem 'Wij zijn het nageslacht van Abraham',
ijdel en van geen nut. (...)
Nu zou iemand kunnen tegenwerpen, zoals de Joden en zekere leuteraars van
tegenwoordig gewoon zijn te doen, dat het woord 'geloof' in het Hebreeuws
'waarheid' betekent en dus door ons op een verkeerde manier uitgelegd en misbruikt
wordt. Verder zeggen zij: in Genesis 15 wordt gesproken over een lichamelijke
kwestie, namelijk over de belofte van een aards nakomelingschap. Dus gaat het in dit
hoofdstuk eenvoudig over het geloof van Abraham, het wordt door Paulus op een
verkeerde manier op ons geloof in Christus betrokken. (...)
Op de eerste spitsvondigheid van die sofisten antwoord ik:
1. 'Geloof' is niets anders dan de waarheid van het hart, dat wil zeggen de rechte
kennis van het hart met betrekking tot God. Recht over God denken kan niet het
verstand, maar alleen het geloof. Pas dan denkt de mens recht over God, als hij
het Woord van God gelooft. Als hij buiten het Woord om met zijn verstand over
God wil denken en in Hem geloven, dan heeft hij niet de waarheid van God en zo
kan hij ook niet recht over God den ken of oordelen. Zo heeft een monnik, die
zich inbeeldt, dat zijn kap, zijn tonsuur en zijn gelofte God behagen en dat die
hem bij God aangenaam maken en dat God hem daarvoor zijn genade en het
eeuwige leven zal schenken, niet de ware, maar een valse en goddeloze mening
over God. De waarheid is dus juist het geloof, dat recht over God oordeelt,
namelijk dat God onze werken en onze gerechtigheid niet in aanmerking neemt,
dat wij onrein zijn, maar dat Hij Zich over ons wil ontfermen, enz. (...) Ik kan met
mijn verstand niet begrijpen noch bevatten, dat ik om Christus' wil in genade
aangenomen wordt, dat hoor ik door het Evangelie verkondigen en grijp het in
het geloof aan.
2. Op de tweede spitsvondigheid van de sofisten antwoord ik:
Dat Paulus terecht Genesis 15 op het geloof in Christus betrekt. Want alle
beloften uit de vroegere tijd waren in de Messias besloten, Die toch nog komen
moest. Zo is ook het geloof der vaderen in Hem besloten geweest. Daarom was
het geloof der vaderen gelijk aan het onze (Handelingen 15:10 e.v. en 1 Korinthe
10:4). Dat getuigt Christus Zelf in Johannes 8 over Abraham, als Hij zegt:
'Abraham jubelde en juichte dat hij Mijn dag zou zien hij heeft hem gezien en
heeft zich erop verheugd' (Johannes 8:56). Het geloof der vaderen hing nochtans
aan een Christus, Die nog komen moest, zoals ons geloof hangt aan Hem, Die
reeds gekomen is. Abraham is in zijn tijd gerechtvaardigd geworden door het
geloof in de toekomstige Christus; als hij nu leefde, zou hij gerechtvaardigd
worden door het geloof in de reeds gekomen en tegenwoordige Christus, zoals ik
dat eerder over Cornelius zei, die eerst in de komende Christus geloofde, maar na