VOORLEZING VAN PAULUS's BRIEF AAN DE GALATEN,1531

van onze goederen uitgesloten zijn. Want het is onmogelijk, dat de werkelijk vromen
het zouden kunnen verdragen dat hun herders gebrek lijden. Maar omdat ze
tegenwoordig lachen en zich erover verheugen als de herders wat ontbering moeten
lijden en omdat ze weigeren in hun levensonderhoud te voorzien of niet zo trouw
geven als nodig zou zijn, staat het vast dat ze slechter zijn dan de heidenen. Maar wat
deze ondankbaarheid voor ellende tot gevolg zal hebben, dat zullen ze spoedig
ervaren. Dan zullen ze beide verliezen, het stoffelijke goed en de geestelijke
goederen. Want op deze zonde moeten noodzakelijkerwijs de zwaarste straffen
volgen. En ik geloof inderdaad dat de gemeenten in Galatië, in Korinthe, enz. om
geen andere reden zo in de war gebracht werden door de valse apostelen, dan omdat
zij hun ware leraars verwaarloosd hebben. Tenslotte geschiedt diegene geheel recht,
die aan God, Die de Schenker is van alle goederen en het eeuwige leven, het centje
ontzegt, als hij daarna aan de duivel, van wie wij alle ongeluk en de eeuwige dood te
verwachten hebben, de gulden moet geven. Wie God in het geringe niet wil dienen
tot zijn eigen grote voordeel, die moet tot zijn schade en schande de duivel dienen
met grote en zware moeite. Nu het Woord ons verlicht, zien wij pas goed wat de
duivel en de wereld zijn. (...)
6:7 Dwaalt niet, God laat Zich niet bespotten ...
De apostel behandelt deze tekst, die over het levensonderhoud van de leraars gaat,
met zo diepe ernst, dat hij aan de berisping en vermaning nog een bedreiging
toevoegt. Hij zegt: 'God laat zich niet bespotten.' Paulus treft midden in de roos de
levenswijze van de onzen, die in zelf verzekerdheid ons ambt verachten en denken
dat het over een grap of een soort spel gaat. Daarom beogen ze (vooral de adel) hun
herders en leraars als veile slaven dienstbaar te maken. Als wij niet zo'n vrome en
waarheidsminnende vorst zouden hebben, zouden zij ons reeds lang uit deze landen
verdreven hebben. Als de herders hun loon eisen of erover klagen dat ze gebrek
lijden, schreeuwen zij: de priesters zijn hebzuchtig, van alles willen zij overvloed
hebben, niemand kan hun onverzadigbare hebzucht bevredigen. Als ze echt
evangelisch waren, dan zouden zij niets voor zichzelf houden, maar moesten als arme
lieden de arme Christus volgen en alle ontbering verdragen, enz. Tot deze goede
lieden, die zo redeneren en toch voor evangelisch aangezien willen worden, alsof zij
God op het hoogst vereren - terwijl het allemaal spot is - spreekt Paulus hier
verschrikkelijke en dreigende woorden. 'Dwaalt niet, God laat zich niet bespotten.'
Alsof Paulus wilde zeggen: jullie zullen niet God bedriegen, maar jezelf. Jullie zullen
niet God uitlachen, maar Hij lacht om jullie (Psalm 2:4). (...) Maar de woeste
edellieden en het boerenvolk zijn van deze bedreiging volstrekt niet onder de indruk,
zij zullen het echter merken, als het doodsgevaar dreigt, of zij ons (maar toch niet
ons, maar zoals Paulus zegt, God Zelf) of zichzelf bespot hebben. Verder zal God,
ons Zijn dienaren, niet van honger laten omkomen, maar als de rijken gebrek hebben
en hongeren, zal Hij ons weiden en ook in dagen van honger verzadigen.
6:7 ... want zo wat de mens zaait, dat zal hij ook maaien.
Deze gehele tekst heeft betrekking op de zinsnede over het onderhoud van de
dienaren van het Woord. Ik leg zulke teksten niet graag uit, want ze schijnen ons aan
te bevelen, zoals zij dan ook werkelijk doen. Verder valt de schijn van hebzucht op
hem, die zulke woorden wat zorgvuldiger bij zijn hoorders inprent. Maar de mensen
moeten toch ook in deze zaak onderwezen worden, opdat zij weten, dat zij hun
leraars eer en levensonderhoud schuldig zijn. Dat leert ook Christus in Lukas 10:7:
'Eet en drinkt wat zij u voorzetten, want de arbeider is zijn loon waardig.' Paulus zegt
in 1 Korinthe 9:13 e.v.: 'Weet gij niet, dat zij, die in het heiligdom werkzaam zijn,