VOORLEZING VAN PAULUS's BRIEF AAN DE GALATEN,1531

dat hem goed en vroom vermaant ten aanzien van zijn ambt, dan volbrengt hij de
begeerlijkheid van het vlees, enz.
5:17 Want het vlees begeert tegen den Geest, en de Geest tegen het vlees; en deze
staan tegen elkander, alzo dat gij niet doet wat gij wildet.
(...) Deze tekst betuigt duidelijk, dat Paulus dit woord aan de heiligen schrijft, dat is
aan de Kerk, die in Christus gelooft, die gedoopt en gerechtvaardigd is, die
vernieuwd is en volkomen vergeving van zonden ontvangen heeft; en toch zegt
Paulus, dat zij vlees heeft dat strijdt tegen de Geest. Precies zo spreekt Paulus over
zichzelf in Romeinen 7:14: 'Ik ben vleselijk, verkocht onder de zonde' en verder in
vers 23: 'Ik zie een andere wet in mijn leden, welke strijdt tegen de wet van mijn
gemoed', enz. en in vers 24: 'Ik ellendig mens', enz. (...) Deze klacht van Paulus
behoort heel werkelijk bij hem en bij alle heiligen. Dus hebben zij die Paulus en de
andere heiligen onschuldig verklaarden en zeiden dat dezen geen zonde hadden,
daarmee niet alleen onverstandig, maar ook heel goddeloos gehandeld. Door deze
overtuiging, die ontsproten is aan onbekendheid met de geloofsleer, hebben zij de
Kerk beroofd van haar grootste troost, zij hebben de vergeving van de zonden
weggedaan en Christus van Zijn werk beroofd. (...)
Wij moeten er goed aan vasthouden, dat Christus onze gerechtigheid is,
voortreffelijk, totaal en volkomen. Als er niets is, waarop we kunnen steunen, dan
blijven toch, zoals Paulus zegt 'deze drie: geloof, hoop en liefde' (1 Korinthe 13:13).
Daarom komt het eropaan altijd te geloven en te hopen en moeten we altijd Christus
aangrijpen als Hoofd en Bron van onze gerechtigheid. Wie in Hem gelooft, zal niet
verloren gaan. Dan moeten wij moeite doen, dat wij ook in het uiterlijke rechtvaardig
zijn, dat wij dus niet naar de wil van het vlees doen, dat altijd iets kwaads van ons
vergt; dat moeten wij door de Geest weerstaan, opdat wij niet gebroken worden door
ongeduld wegens ondank en verachting van het volk, dat de christelijke vrijheid
misbruikt, maar dit ongeduld en alle andere aanvechtingen overwinnen. Zoveel wij
door de Geest tegen het vlees strijden, zoveel zijn ook wij voor het uiterlijk
rechtvaardig, ofschoon deze gerechtigheid het voor ons met God niet in orde maakt.
Niemand moet dus wanhopen als hij voelt dat het vlees telkens opnieuw strijd
veroorzaakt tegen de Geest, of als hij niet terstond het vlees kan onderdrukken, zodat
het aan de Geest onderworpen is. Ook ik wenste, dat ik een sterke en standvastige
moed zou hebben, die niet alleen de dreigingen van de tirannen, de ketterijen die de
geestdrijvers uitzaaien, en de schandalen en woelingen die dezelfde mensen
veroorzaken, uit de hoogte zou kunnen verachten, maar die ook de verschrikkingen
en het verdriet des harten spoedig zou kunnen afschudden, ja tenslotte de bittere dood
niet meer zou moeten vrezen, maar die als een zeer welkome gast zou ontvangen.
Maar: 'Ik vind een andere wet in mijn leden, welke strijdt tegen de wet van mijn
gemoed', enz. Anderen hebben tegen lagere aanvechtingen te strijden, als armoede,
smaad, ongeduld, enz. (...)
Als iemand daarom deze strijd van het vlees bespeurt, moet hij niet de moed
verliezen, maar in de Geest weerstand bieden en zeggen: ik ben een zondaar, voel de
zonde, omdat ik het vlees nog niet heb afgelegd, waar aan de zonde kleeft zolang het
leeft; maar ik wil de Geest en niet het vlees gehoorzamen, ik wil Christus in het
geloof en in de hoop aangrijpen en mij door Zijn woord oprichten en aldus opgericht
zal ik de begeerte van het vlees niet volbrengen. (...)
Als ik vroeger (toen ik nog monnik was) de woorden van Paulus goed had begrepen:
'Want het vlees begeert tegen de Geest en de Geest tegen het vlees', enz., dan zou ik