VOORLEZING VAN PAULUS's BRIEF AAN DE GALATEN,1531

zonde wist, voor ons tot zonde gemaakt, opdat wij in Hem zouden worden tot
rechtvaardigheid Gods' 2 Korinthe 5:21. (...)
Wat u en ik en allen ooit aan zonden gedaan hebben en in de toekomst nog doen
zullen, behoort dan eigenlijk Christus toe, alsof Hij Zelf deze zonden gedaan had.
Kortom, onze zonde moet Christus' eigen zonde worden, of we zijn voor eeuwig
verloren. (...)
Dit is onze grootste troost, dat wij Christus zo mogen bekleden met en zo mogen
hullen in de zonden van mij, van u en van de hele wereld, en dat wij Hem zo mogen
zien als Degene Die de zonde van ons allen draagt. Als wij Christus zo aanzien,
neemt Hij de fanatieke denkbeelden van de tegenstanders over de rechtvaardiging
door de werken, gemakkelijk weg. De pausgezinden dromen zich een geloof, dat
door de liefde pas echt gevormd wordt; door dit geloof willen zij de zonde uit de weg
ruimen en gerechtvaardigd worden. Maar dat betekent Christus uit de zonden
uitbannen en Hem er helemaal uit weghalen en Hem onschuldig verklaren en ons
belasten en beladen met onze eigen zonden. Als we van het door de liefde gevormde
geloof uitgaan dan zien we de zonde niet in Christus, maar in onszelf, maar dat is
Christus uit het centrum weghalen en Hem overbodig maken. Want als het waar is,
dat wij door onze eigen werken en door de liefde de zonde wegdoen, dan draagt
Christus die niet, maar wijzelf. Maar als Christus het Lam van God is, Dat de zonden
der wereld draagt, als Hij het is, Die voor ons tot een vloek gemaakt is en in onze
zonden gehuld werd, dan volgt daaruit noodzakelijk, dat wij niet door onze liefde
gerechtvaardigd worden en dat niet wij de zonde uit de weg kunnen ruimen. God
heeft onze zonden niet op ons, maar op Christus, Zijn Zoon gelegd. (...)
Toen de barmhartige God zag, dat wij door de wet terneer geworpen en onder de
vloek vastgehouden worden en dat wij onszelf door niets kunnen bevrijden, zond Hij
Zijn Zoon in de wereld en wierp op Hem de zonden van ons allen en zei tot Hem: Jij
moet Petrus zijn, de leugenaar, Jij moet Paulus zijn, die vervolger, lasteraar en
gewelddadige, Jij moet David zijn, die echtbreker, Jij moet die zondaar zijn, die de
vrucht in het paradijs at, die rover aan het kruis, kortom: Jij moet alle mensen zijn
en moet de zonden van alle mensen gedaan hebben, Jij moet dus zorgen voor
verlossing en genoegdoening voor hen.
Dan komt de wet en zegt: ik zie daar die zondaar, die de zonden van alle mensen op
zich neemt en bovendien zie ik behalve in Hem geen zonde, daarom moet Hij sterven
aan het kruis. En zo valt de wet op Hem aan en doodt Hem. Door deze daad is de
gehele wereld van alle zonden gereinigd en daardoor bestaat er ook volkomen
bevrijding van de dood en van alle kwaad. Want als de zonde en de dood door deze
ene mens vernietigd zijn, dan wil God, voor het geval dat men dat gelooft, niets
anders zien dan enkel reinheid en gerechtigheid. En als er dan resten van de zonde
overblijven, dan wil God die niet zien, daar de zon, Christus, ze overstraalt. (...)
Maar letten wij er nu op, hoe in de persoon van Christus twee uitersten op elkaar
stuiten. Daar stormen op Hem af niet alleen mijn en uw zonden, maar de zonden van
de gehele wereld, uit verleden, heden en toekomst en proberen Hem te veroordelen,
en zij veroordelen hem ook inderdaad. Maar omdat in deze zelfde Persoon, die de
ergste, grootste en enige zondaar is, bovendien de eeuwige en onoverwinnelijke
gerechtigheid is, staan deze twee tegenover elkaar: de diepste zonde en juist niets
anders dan zonde en de hoogste gerechtigheid en juist niets anders dan gerechtigheid.
Dan is het noodzakelijk, dat het ene voor het andere wijkt en zich gewonnen geeft,
als zij met alle kracht tegen elkaar ingaan en op elkaar botsen. De zonde van de