VOORLEZING VAN PAULUS's BRIEF AAN DE GALATEN,1531

omwille van onze gerechtigheid opgestaan is, zie ook Romeinen 4:25. Zijn
overwinning is dus de overwinning over de wet, over de zonde, over ons vlees, over
de wereld, over de duivel, over de dood, over de hel en over alle kwaad en deze
overwinning van Hem heeft Hij ons geschonken.
Of dus deze tirannen en vijanden van ons, ons al aanklagen en verschrikken, toch
kunnen ze ons niet tot wanhoop brengen en veroordelen, want de uit de doden
opgewekte Christus, hun Overwinnaar, is onze gerechtigheid. God zij dank, die ons
de overwinning gegeven heeft door onze Heere Jezus Christus. Amen. (...)
1:2 En al de broeders die met mij zijn ...
(...) Paulus wil zeggen: 'Ofschoon het ruim voldoende is dat ik door Goddelijke
roeping als apostel gezonden ben door Jezus Christus en door God de Vader, enz.,
toch sluit ik, opdat ik niet alleen sta, ten overvloede alle broeders in die met mij zijn,
die geen apostelen zijn maar medestrijders; zij zijn de medeondertekenaars van deze
brief en betuigen dat mijn leer waar en Goddelijk is.'
1:2 ... aan de gemeenten van Galatië.
Paulus had overal in Galatië gepredikt; al kon hij het niet helemaal tot Christus
bekeren, hij had toch vele gemeenten in deze provincie. In al die gemeenten waren de
valse apostelen, de dienaren van satan, binnengedrongen.
Zo komen ook vandaag de dag de fanatici niet naar de plaatsen waar de tegenstanders
van het Evangelie heersen, maar daar waar christenen en goede mensen wonen, die
het Evangelie liefhebben. Op hen concentreren ze zich ook in die gebieden waar de
tirannen heersen die het Evangelie vervolgen. Daar dringen ze, al is het ook in het
verborgene, de huizen binnen en proberen verwarring te stichten en verspreiden
vergif onder het volk. (...) Zij willen geen risico lopen, deze kieskeurige getuigen.
Daarom komen zij daar waar de bodem reeds voor het Evangelie bereid is en waar ze
zonder gevaar in alle rust hun werk kunnen doen. (...)
Neem echter van mij aan, dat het lot van alle vrome predikers
is, dat behalve dat zij van de zijde van de onnutte en ondankbare wereld vervolging
te lijden hebben en met veel moeite en risico gemeenten stichten, ze ook nog worden
gedwongen te verdragen dat hetgeen ze zelf gedurende lange tijd door de rechte leer
opgebouwd hebben, al spoedig door fanatici, die na hen de scepter zwaaien en hoger
dan zij gewaardeerd worden, omver geworpen wordt. Dat smart ze meer dan welke
vervolging door de tirannen ook. Wie dus niet onder verachting wil lijden en meent
dat hij ook zulke hoogst onwaardige belevenissen niet kan verdragen, die moet maar
geen dienaar van het Evangelie worden of als hij het is, dan geve hij zijn ambt aan
een ander. Wij worden vandaag de dag, zoals gezegd, door de tirannen van buiten
diep veracht en hevig gekweld, maar binnen de kerk echter door degenen die wijzelf
door het Evangelie naar de vrijheid geleid hebben, en ook door de valse broeders.
Maar dat is onze troost en roem, dat wij door God geroepen zijn en de belofte van het
eeuwige leven hebben en die beloning verwachten die geen oog heeft gezien en geen
oor heeft gehoord en in geen mensenhart is opgekomen. Want als de Opperherder