VOORLEZING VAN PAULUS's BRIEF AAN DE GALATEN,1531

navolgen, maar uw leven komt noch met het woord van Christus, noch met het
voorbeeld van Christus overeen, omdat u een zondaar en ongelovige bent en tenslotte
hebt u niets goeds gedaan, enz. Daarom gelden voor u de uitspraken die Christus als
rechter, enz. laten zien; de troostwoorden van Christus, de Heiland, gaan u niets aan.
Als de satan op deze wijze alles omdraait, dan moet een mens in zo'n aanvechting
zich op deze manier troosten:
De Schrift stelt ons Christus op tweeërlei wijze voor.
1. Eerst als Geschenk. Als ik Hem op deze manier heb aangegrepen, dan kan mij in
waarheid niets ontbreken. Kolossenzen 2:3: 'In Christus zijn al de schatten der
wijsheid en der kennis verborgen.' Zo groot en heerlijk als Christus is, is Hij mij
door God gemaakt tot wijsheid, gerechtigheid, heiliging en verlossing. Al heb ik
ook vele en grote zonden begaan, als ik in Hem geloof, worden nochtans alle
zonden door Zijn gerechtigheid verslonden.
2. Verder stelt de Schrift ons Christus als voorbeeld ter navolging voor ogen. Maar
deze voorbeeldige Christus wil ik mij alleen laten voorhouden op een dag van
vreugde, als ik niet in verzoeking ben. In verzoeking kan ik nauwelijks het
duizendste deel van Zijn voorbeeld bereiken. Op deze manier wil ik een spiegel
hebben, waarin ik kan zien hoeveel er nog aan mij ontbreekt, zodat ik niet
zelfverzekerd word. Maar in tijden van angst en nood wil ik alleen horen over
Christus als geschenk en Hem alleen toelaten, Die voor mijn zonden gestorven is
en mij Zijn gerechtigheid geschonken heeft en Die datgene, wat in mijn leven
ontbreekt, voor mij gedaan en vervuld heeft. Hij is 'het einde van de wet, tot
rechtvaardigheid voor een ieder, die gelooft' (Romeinen 10:4). (...)
Het beste van de leer van de wederdopers is nog dat zij het voorbeeld van Christus en
Zijn kruis op de voorgrond stellen en dan vooral natuurlijk die uitspraken van
Christus, waarin Hij Zijn discipelen het kruis aanprijst. Dan is het zaak te leren hoe
men deze satan, die zich verandert in de gestalte van een engel, kan wederstaan. Dat
kan alleen zo geschieden, dat wij leren onderscheiden tussen de Christus, Die de ene
keer als geschenk en Die de andere keer als voorbeeld wordt gepredikt. Beide soorten
prediking hebben hun eigen bestemde tijd; als men zich daaraan niet houdt, komt er
uit de prediking van het heil verderf en onheil voort.
Vreesachtige en reeds vroeger door de veelheid van hun zonden verschrikte mensen
moet men Christus als Heiland en geschenk inprenten, niet als voorbeeld en
wetgever. Maar voor zelfverzekerde en verharde mensen geldt het voorbeeld van
Christus, opdat zij aan het Evangelie geen gelegenheid tot vrijheid voor het vlees
ontlenen en zo nog zelfverzekerder worden. (...)
5:9 Een weinig zuurdesem verzuurt het gehele deeg.
(...) Zonder twijfel hebben de valse apostelen Paulus bij de Galaten op deze wijze
afgeschilderd: hij is een hardnekkig en twistziek mens, die om het minste en
geringste de eenheid van de kerk verbreekt, om geen andere reden dan dat hij alléén
wijs wil zijn en groot geacht wil worden, enz. Met deze valse aanklacht maakten zij
Paulus bij velen gehaat. Anderen, die nog niet helemaal van de leer van Paulus
afgeweken waren, dachten toch dat het geen kwaad kon, als men in de leer van de
rechtvaardiging en van het geloof een klein beetje van Paulus zou afwijken. Daarom
verwonderden zij zich telkens weer, als zij hoorden dat Paulus, naar zij meenden, een
zaak van zo geringe betekenis zo sterk overdreef (zo scheen het hun toe) en dachten
zij: het kan best zijn dat wij van de leer van Paulus een beetje afgeweken zijn en dat
wij er bij het een en ander naast zaten, maar dat is toch maar een kleinigheid, dat