VOORLEZING VAN PAULUS's BRIEF AAN DE GALATEN,1531

sluwheid van de duivel, waarmee hij ons links en rechts bedreigt, overwinnen. Want
wij hebben de strijd niet tegen vlees en bloed (Eféze 6:12).
1:7 Daar er geen ander is, maar er zijn sommigen, die u ontroeren
(...) Deze tekst laat zien, dat zonder twijfel de leugenapostelen Paulus een
onvolkomen apostel hebben genoemd en ook nog een zwakke prediker vol
dwalingen. Paulus, van zijn kant, noemt ze mensen die de gemeente in verwarring
brengen en het Evangelie van Christus verwoesten. Zo hebben ze elkaar verdoemd,
de valse apostelen Paulus en wederkerig Paulus de leugenapostelen. Dezelfde strijd
en dezelfde veroordeling van elkaar is er altijd in de kerk, in het bijzonder als de leer
van het Evangelie bloeit, juist dan vervolgen dwalende leraars de vromen, ze
veroordelen en verdrukken ze, daartegenover veroordelen de vromen de goddelozen.
De pausgezinden en sektariërs haten en verdoemen ons tegenwoordig op z'n hevigst
en wij haten en verdoemen heel duidelijk hun verkeerde en verderfelijke leer.
Intussen weet het arme volk geen raad, onzeker waar heen ze zullen gaan en wie ze
veilig kunnen volgen. Want het is niet ieder gegeven over zulke grote dingen een
christelijk oordeel te vellen. Maar de uitkomst zal aantonen, aan welke kant de goede
leer is en wie de ander met recht veroordeelt. Wij vervolgen beslist niemand, wij
onderdrukken of doden niemand en onze leer brengt de gewetens niet in verwarring,
maar bevrijdt ze uit oneindige dwalingen en strikken van de duivel. Hierin hebben
wij het getuigenis van veel betrouwbare mensen, die er God voor danken dat zij
echte troost voor het geweten uit onze leer geput hebben. Zoals het toen niet de
schuld van de apostel was, dat de gemeenten in verwarring gebracht werden, maar de
schuld van de leugenapostelen, zo is het tegenwoordig niet onze schuld, maar de
schuld van de wederdopers, de sacramentariërs en andere fanatici, dat er zo veel en
grote verwarring in onze kerk ontstaan is.
Let er goed op, dat elke leraar die predikt dat de gerechtigheid door de werken der
wet is, de gemeenten en de gewetens in verwarring brengt. Wie zou ooit gedacht
hebben, dat de paus, de kardinalen, de bisschoppen, de monniken en de hele
satanssynagoge, vooral degenen die zulke heilige kloosterorden gesticht hebben (God
heeft enkele van deze mannen nog wonderlijk kunnen redden), de gewetens in
verwarring zouden brengen? Misschien zijn wij zelfs nog wel erger dan de
leugenapostelen. Want dezen leerden dat naast het geloof in Christus, ook werken der
wet Gods nodig zijn tot het heil. Zij echter lieten het geloof voor wat het was en
leerden menselijke tradities en werken, die helemaal niet door God geboden waren.
Zij hadden zelf die geboden uitgedacht, zonder Gods Woord en tegen Gods Woord.
Zij stelden ze niet alleen aan Gods Woord gelijk, maar verhieven ze daar ver boven.
(...)
1:7 ... en het Evangelie van Christus willen verkeren.
Dat is, ze proberen niet alleen jullie in verwarring te brengen, maar het Evangelie van
Christus grondig te verwoesten en uit te doven. Want dat zijn de twee werken van de
satan. Hij is er niet mee tevreden dat hij velen in verwarring brengt en door zijn valse
apostelen verleidt, maar hij probeert ook nog door hen het Evangelie geheel te
verderven en op te heffen. Hij rust niet voordat het hem gelukt is. Deze verwoesters
van het Evangelie kunnen niets zo slecht hebben, dan te horen dat ze apostelen van
de duivel zijn. Ja, ze beroemen zich boven anderen op de naam van Christus en
werpen zich op als de allerzuiverste verkondigers van het Evangelie. Maar omdat zij
Evangelie en wet door elkaar haspelen, kunnen zij niets anders zijn dan verwoesters
van het Evangelie. Want of Christus zal vaststaan en de wet ondergaan, of de wet zal
vaststaan en Christus zal te gronde gaan. Christus en de wet kunnen op geen enkele