VOORLEZING VAN PAULUS's BRIEF AAN DE GALATEN,1531

verduisterd en bedolven en het Evangelie van de genade en van het leven volledig
onderdrukt, verder is de wereld door deze regels met ontelbare vormen van
afgodendienst, van valse eredienst, van goddeloze religieuze oefeningen, van
zelfgekozen werken, enz. vervuld geworden. Maar alleen de regel waarover Paulus
hier spreekt, is gezegend, door die leven wij in het geloof in Christus en worden wij
nieuwe schepselen, dat wil dus zeggen dat wij werkelijk rechtvaardig en heilig
worden door de Heilige Geest, niet door huichelarij of een verfje aan de buitenkant.
Aan hen die naar deze regel wandelen, behoort de vrede, de gunst van God, de
vergeving der zonden, de rust van het geweten en de barmhartigheid; en er komt ook
hulp in aanvechtingen en vergeving van de resten der zonde in het vlees. Ja, al
worden ook zij, die naar deze regel wandelen, door een misstap of een val
overrompeld, dan komt hun nochtans de barmhartigheid te hulp, zodat hun de zonde
en de val niet toegerekend worden, enz., en dat alles omdat zij zonen der genade en
des vredes zijn.
6:16 ... en over het Israël Gods.
Hiermee heeft Paulus de valse apostelen en de Joden op het oog, die zich beroemen
op de vaderen, op de verkiezing, op de wet, enz. (Romeinen 9:4 e.v.). Paulus wil
zeggen: het Israël Gods zijn niet degenen die vleselijk van Abraham, Izak, Israël (=
Jakob) afstammen, maar degenen die met de gelovige Abraham de beloften van God,
die nu in Christus vervuld zijn, geloven; het gaat hier over Joden en heidenen. Over
deze aangelegenheid is hierboven in hoofdstuk 3 genoeg gesproken.
6:17 Voorts, niemand doe mij moeite aan ...
Paulus besluit de brief met wrok en wrevel, alsof hij wilde zeggen: ik heb het
Evangelie getrouw onderwezen, zoals ik het door de openbaring van Christus Zelf
ontvangen heb. Wie het niet wil volgen, die houde zich dan maar aan hetgeen hij wil,
als hij mij dan maar geen moeite meer aandoet. Al met al: dat is in het kort mijn
mening, dat Christus, Die ik gepredikt heb, de enige Hogepriester en Heiland der
wereld is. Of de wereld moet naar deze regel, waarover ik hier en in de gehele brief
gesproken heb, wandelen of zij moet in eeuwigheid verloren gaan.
6:17 ... want ik draag de littekenen van den Heere Jezus in mijn lichaam.
Zoals de minderbroeders de vorige tekst 'die naar deze regel wandelen' op hun
kloosterregel betrokken hebben, zo denken ze ook dat ze dit vers op de littekens van
Franciscus moeten betrekken. Ik denk dat het eenvoudig verzonnen en gelogen is,
wat zij hierover gezegd hebhen. Maar al zou het zo zijn dat Franciscus littekens in
zijn lichaam gedragen heeft, zoals hij door kunstschilders afgebeeld wordt, dan zijn
die hem toch niet om Christus' wil ingedrukt, maar heeft hij ze zelf gemaakt door
dwaze monnikendevotie of veeleer om wille van ijdele roem, waarmee hij zich heeft
kunnen kietelen, alsof Christus hem zo liefgehad zou hebben, dat Hij ook Zijn
wonden in dat lichaam geprent heeft.
De mening van Paulus op deze plaats is deze: de littekens, ingedrukt in mijn lichaam,
geven voldoende aan wiens knecht ik ben. Als ik ernaar zou streven de mensen te
behagen, zou staan op de besnijdenis en de wetsbetrachting als noodzakelijk voor de
zaligheid, als ik zou roemen in jullie vlees zoals de valse apostelen doen, dan zou het
niet nodig zijn dat ik die littekens in mijn lichaam droeg. Maar omdat ik een knecht
van Jezus Christus ben en naar de ware regel wandel, omdat ik dus in alle openheid
predik en belijd, dat buiten Christus om niemand - zonder enige uitzondering -
genade, gerechtigheid en heil ten deel valt, daarom moet ik ook de hofkleur van mijn
Heere Christus dragen; die littekens zou ik nooit vrijwillig gemaakt hebben, maar die