VOORLEZING VAN PAULUS's BRIEF AAN DE GALATEN,1531

is. Want als geen mens de ander wilde geloven en vertrouwen, wat zou er dan van dit
leven op aarde terecht komen? De christenen geloven eerder door de liefde dan de
kinderen dezer wereld; het vertrouwen jegens mensen in de vromen is namelijk een
vrucht van de Heilige Geest of van het christelijk geloof. Daarom vertrouwt Paulus
ook de gevallen Galaten, maar in de Heere. Het is, alsof hij wilde zeggen: ik
vertrouw jullie voorzover de Heere in jullie is en jullie in Hem zijn, d.w.z. zover
jullie in de waarheid blijven. Als jullie van de waarheid afvallen en je door de
dienaren van de duivel laten bedriegen, kan ik jullie verder ook niet vertrouwen. Op
deze manier is het de vromen geoorloofd, de mensen te geloven en te vertrouwen.
5:10 ... dat gij niet anders zult gevoelen ...
Namelijk met het oog op leer en geloof, op alles, wat jullie van mij gehoord en
geleerd hebben, d.w.z. ik vertrouw, dat jullie een andere leer, die van de mijne
afwijkt, niet zullen aannemen.
5:10 ... maar die u ontroert, zal het oordeel dragen, wie hij ook zij.
(...) Paulus wil zeggen: waarom luisteren jullie toch naar deze verderfelijke mensen,
die jullie niet onderwijzen maar verwarren? De leer die zij brengen is niets anders
dan verwarring van de gewetens. Daarom, hoe aanzienlijk ze ook mogen zijn, zij
zullen hun straf niet ontlopen. Uit de woorden 'wie hij ook zij' kan men besluiten, dat
de valse apostelen voor het oog zeer goede en heilige mannen zijn geweest, ja
misschien was onder hen wel een uitstekende leerling van de apostel, met een grote
naam, een man van autoriteit. Niet voor niets gebruikt de apostel Paulus zulke grote
en veelbetekenende woorden. (...)
Het lijdt ook geen twijfel, dat door deze heftigheid van de apostel velen diep
beledigd werden en dachten: waarom doet Paulus afbreuk aan de liefde? Waarom is
hij zo hardnekkig in een zo onbelangrijke kwestie? Waarom spreekt hij zo regelrecht
het vonnis uit, dat hen tot eeuwige verdoemenis veroordeelt, die toch op dezelfde
manier dienaren van Christus zijn als hijzelf? Paulus laat zich door zulke bezwaren
niet tegenhouden, ja met alle stelligheid vervloekt en verdoemt hij degenen, die aan
de leer van het geloof afbreuk doen, al mogen ze voor het oog ook nog zulke heilige,
geleerde en achtenswaardige mannen zijn.
Op soortgelijke wijze houden wij tegenwoordig voor buitengesloten en verworpen
degenen, die het leerstuk over het sacrament van het lichaam en bloed des Heeren
voor een twijfelachtige zaak houden of de woorden van Christus, gesproken bij het
laatste avondmaal, geweld aandoen. Wij willen alle stukken van de christelijke leer,
de grote en de kleine (ofschoon er voor ons geen kleine leerstukken bestaan) met de
grootste gestrengheid zuiver en zeker bewaren. Dat is hoogst noodzakelijk. Want de
leer is ons enige licht, dat ons verlicht en leidt en de weg naar de hemel wijst. Als dit
licht voor een deel uitgaat, kan de liefde ons niet helpen. Wij kunnen zonder liefde en
eensgezindheid met de sacramentariërs zalig worden, maar niet zonder de zuivere
leer en het geloof. Voor het overige zullen wij graag de liefde en de eendracht
bewaren met hen, die met ons in vrome eensgezindheid ten aanzien van de artikelen
van de christelijke leer leven. Wij zullen ook, voorzover het aan ons ligt, de vrede
bewaren met onze vijanden en voor hen bidden, die onze onderwijzingen uit onkunde
lasteren en ons vervolgen; maar zo kunnen wij niet omgaan met hen, die bewust en
tegen het geweten in, afbreuk doen aan één of meerdere artikelen van de christelijke
leer. (...)