VERKEER IN EN OM HEEMSTEDE EN BENNEBROEK - Historische ...

april 1878: de beschikking luidde afwijzend, terwijl de rails
binnen een maand (vóór 25 mei) verwijderd moesten zijn.
De H.T.M, deed van dit teleurstellend antwoord mededeling aan
de gemeenteraad van Haarlem welke in haar vergadering van 11
mei besloot B. en W. op te dragen bij Heemstede naar de gronden
van haar besluit te informeren. Zulks geschiedde dan ook, waarbij
de bevreemding over de genomen maatregel tot uiting kwam,
doch B. en W. van Heemstedcantwoorddenslechts dat zij van de
H.T.M, en niet van Haarlem een verzoek hadden ontvangen, dat
zij eerstgenoemde hadden geantwoord, "zonder verpligt te zijn in
verdere uitlegging te treden" en dat zij "niet minder bevreemd"
waren dan Haarlem, omdat deze stad zich verstout had regels te
stellen omtrent gebruik van de tram in Heemstede, terwijl toch
krachtens de Gemeentewet van 1851 het Bestuur van Heemstede
alleen verantwoordelijk was voor het verkeer op de openbare
wegen in haar gemeente.
Haarlem bleef het antwoord niet schuldig. De tramweg lag n.l.
niet op doch naast de publieke weg en wel op privé-terrein van
Haarlem.
Hiertegenover stelde Heemstede dat de kruising met (het verlengde
van de) Meesterlottelaan en het eindpunt bij de buitensociëteit
wel degelijk op de openbare weg lagen. De brief werd
besloten met het verzoek de correspondentie te staken "óver
eene U niet betreffende zaak".
De Gemeenteraad van Haarlem, in vergadering bijeen op 19 juni
1878, nam de gehele briefwisseling voor kennisgeving aan maar
droeg tegelijkertijd B. en W. op om maatregelen te treffen dat de
Hout tot de gemeente Haarlem gaat behoren. Heemstede had zich
geen goede buur betoond en moest behandeld worden als de
verre vriend, m.a.w. diens landspalen moesten wal verder
verwijderd worden. Ken eerste poging daartoe was al - vergeefs -
ondernomen in 1867 en het zou nog tot 1927 duren alvorens de
grenspalen verzet konden worden. Ook in 1879 waren de
argumenten van Haarlem te zwak om Gedeputeerde Staten en
later de Kroon van de noodzakelijkheid der gebiedsuitbreiding te
overtuigen. Haarlem zou ni. gaarne een schietbaan op eigen
terrein hebben en wel in de Schouwbroekerpolder ten oosten van
Den Hout. De schutterij oefende in de duinen bij Overveen, dus
buiten de gemeentegrenzen, maar deze omstandigheid woog niet
zwaar genoeg.
30