Voedselveiligheid: tot welke prijs - Favv

54
5.3.1 Voedselveiligheid
Langs de zijde van de overheid en de referentiepersonen heeft de term ‘voedselveiligheid’ een
eerder technische betekenis. De term verwijst naar chemische contaminatie en microbiologische
risico’s. Om voldoende voedselveiligheid te realiseren defi nieert een overheid – in overleg met
experten en vertegenwoordigers van belangenorganisaties – normen voor aanvaardbare hoeveelheden
stoff en die in een voedingsproduct aanwezig mogen zijn, stelt zij controlesystemen op
om te checken of deze normen gerespecteerd worden, en verplicht zij voedingsproducenten om
systemen van zelfcontrole in te voeren.
De panelleden interpreteren ‘voedselveiligheid’ op een minder technische en dus enigszins andere
manier. Zij associëren voedselveiligheid enerzijds met begrippen als voedingswaarde, voldoende
variatie, authenticiteit, ‘natuurlijkheid’, gezondheid, duurzaamheid en anderzijds met hygiëne,
versheid, zuiverheid en kwaliteit van de ingrediënten.
5.3.2 De probleemdefi nitie
Langs de zijde van de overheid wordt het probleem als volgt gepresenteerd:
Of:
‘Elke bijkomende inspanning zorgt dat de prijs een beetje hoger wordt. Wij als beheerders
moeten de cursor verschuiven tussen een redelijke prijs en maximale voedselveiligheid. De
maximale voedselveiligheid is onbetaalbaar. Hoe ver wil de verbruiker gaan’.
‘Wij willen weten of jullie eieren willen waar geen antibioticaresten in zitten en er de bijhorende
prijs voor betalen of dat jullie eieren accepteren waar wel antibioticaresten in zitten, maar waarvan
wij jullie verzekeren dat ze geen gevaar inhouden. Dat is de inzet van dit weekend’.
Deze probleemdefi nitie suggereert dat er een vrij eenduidig verband is tussen de veiligheid en de
prijs van een voedingsproduct: hoe meer veiligheid, hoe duurder.
Deze probleemdefi nitie gaat er bovendien van uit dat consumenten absolute veiligheid wensen.
Aangezien een totale voedselveiligheid echter onbetaalbaar is, lijkt het eigenlijke probleem te
verschuiven. Het eigenlijke probleem is niet de veiligheid van voedingsproducten, maar de hoge
eisen die consumenten stellen.
‘Is het nodig dat de voedselveiligheid absoluut wordt? Waarom willen consumenten bij voedsel
dat laatste “karaatje” veiligheid? Een eeuw geleden stierven er elke dag in elk dorp mensen
wegens onvoldoende voedselveiligheid. Jullie nemen op andere vlakken toch ook soms risico’s.
Jullie rijden bijvoorbeeld toch ook soms met jullie kinderen naar school zonder dat jullie hen
hun gordel omdoen?’
‘De veiligheid staat in België op een hoog niveau als je dat vergelijkt met andere delen van de
wereld. We zijn een welvarend land met een hoge kwaliteit aan voedselproductie. Maar de perceptie
is soms anders; we zijn bang voor risico’s’.