Een nieuw profiel voor de leraar kleuteronderwijs en - Vakgroep ...

“Ik had te weinig tijd om het werkblaadje af te werken.”
“Ik heb twee uitstappen gedaan met deze klas.”
“De leerlingen luisterden vrij goed en waren heel enthousiast.”
In onze begeleiding en feedback op de reflectie proberen we ze een stapje verder te brengen.
“Met wat hing dit samen, denk je?” “Hoe kwam dat?”
Door vragen te stellen brengen we hen tot een grondigere analyse, waarbij ze niet enkel hun eigen
aandeel in de situatie kunnen achterhalen, maar ook de contextgegevens, de positie van de mentor
of kinderen, en vooral de complexe interactie tussen al die gegevens.
Het is belangrijk dat studenten daarbij weten dat ze in de portfolio zichzelf mogen blootgeven, dat
ze hun negatieve gevoelens mogen weergeven, hun mislukkingen ook. Die veilige situatie moeten
wij als lerarenopleiders bewaken. Als studenten worden afgerekend op hun openheid, stopt het leerproces.
“Een punt waar ik het nog steeds moeilijk mee heb, is het inschatten van de tijd. Ik vind het enorm
moeilijk om te schatten hoe lang de leerlingen bezig zullen zijn met een bepaalde taak, of hoe lang
mijn inleiding zal duren, …”
“Het inschatten van de tijd ging deze stage al stukken beter! Ik heb er zelfs complimenten over gekregen
van mijn mentor. Ik denk dat ik de essentie van elke les heb kunnen aanbrengen en dit geeft voldoening.
Als je immers veel te veel voorzien hebt voor de bruikbare tijd, blijf je met een gefrustreerd
gevoel achter. Dit is dus deze stage niet gebeurd!”
“Misschien moet ik soms nog wat kordater zijn in het begin van de week. Hoewel de kinderen mij
totaal niet stoorden, merkte ik op het einde van de week dat de kinderen rumoeriger waren en mijn
grenzen probeerden af te tasten. Ik moet dus kordaat genoeg zijn en blijven in de klas.”
“Als ik op het bord schrijf, schrijf ik meestal groot en breed. Daardoor staat het bord snel vol en wordt
de structuur wat onduidelijk. Ik zal dus vanaf nu thuis wat proberen te oefenen op een speelgoedschoolbord
en eventueel zelfs op school tijdens de pauzes hiervan werk maken.”
We krijgen ook zicht op de manier waarop studenten theoretische inzichten verwerven en integreren.
Over ‘instructie’:
“Kinderen van deze leeftijd – derde graad – kunnen al met veel regels en bijkomende complexiteiten
van een werkvorm of spel rekening houden. Maar de instructies moeten kort en duidelijk zijn. Ook
niet alles moet gezegd worden, ze kunnen al met heel veel hun plan trekken. Als je te veel instructie
geeft en dit herhaalt, vervelen ze zich en zwakt de aandacht ook af.”
Over ‘differentiatie ’ en ‘remediëring’:
“Ik weet nu denk ik wel goed wat het is en hoe je dit doet. Het organiseren van de groepjes, verschillende
werkblaadjes, … heeft me toch wel wat denkwerk gekost. De volgende keer, volgend jaar dus,
wil ik er ook op letten dat wanneer de leerlingen hun eigen fouten verbeteren, ze echt nog eens
moeten nadenken hoe het komt dat dit fout is en waar ze fout zaten in hun redenering. Ze moeten
hun fouten kunnen verbeteren en ook uitleggen waarom …”
Wij gebruiken de portfolio als een instrument om de student te volgen en te begrijpen, maar we willen
hierdoor bij studenten vooral een zoekende houding aanmoedigen. We laten ze aanvoelen dat als
ze zelf goed nadenken, ze dan al een heel eind op weg kunnen geraken.
Omdat we geloven in leraren die zichzelf sturen, die hun functioneren binnen een situatie kunnen
analyseren, die weten dat ze zelf ook fouten mogen maken en die een eigen leertraject kunnen uitstippelen.
45