Een nieuw profiel voor de leraar kleuteronderwijs en - Vakgroep ...

Leraar: “Mevrouw, mijnheer, ik ben blij dat u er bent. Ik zou het met u eens willen hebben over het
agressieve gedrag van uw zoon, dat mij zorgen baart.”
Moeder: “Agressief gedrag, wat bedoelt u precies?”
Leraar: “Welnu, hij is een stoorzender in de klas en verpest daarmee de sfeer.”
Vader: “Maar kunt u ons eens uitleggen wat Kevin dan doet?”
Leraar: “Hij is onbeleefd, zegt altijd zijn mening.”
Moeder: “Zijn eigen mening zeggen… u bedoelt dat hij best wel assertief is?”
Leraar: “Nou nee, het is toch eerder agressief.”
Vader: “Ja, dat zegt ú!”
Leraar: “Nee hoor, mijn collega’s zeggen dat ook. Ik heb het vaak met hen besproken en ook zij vinden
dat Kevin erg agressief uit de hoek kan komen.”
Vader: “Daar ga ik niet mee akkoord.”
Moeder: “Precies!”
Of hoe het anders kan:
Leraar: “Mevrouw, mijnheer, ik ben blij dat u er bent. Ik maak mij namelijk zorgen over het gedrag
van Kevin en ik zou daar graag met jullie eens over willen spreken.”
Vader: “Wat is er dan aan de hand?”
Leraar: “Welnu, het is mij opgevallen dat Kevin zich vaak boos maakt als hij een oefening niet kan
oplossen. Hij gooit dan zijn werkboek door de klas en gaat daarna met zijn hoofd op de bank liggen.
Het komt ook wel eens voor dat hij opstaat en de klas verlaat, terwijl hij dan links en rechts nog een
por uitdeelt. Ik maak mij daar echt wel zorgen over.”
Moeder: “Daar schrik ik toch wel van, zo ken ik onze Kevin niet.”
Leraar: “Welja, ik vraag mij ook af wat er precies scheelt.”
Vader: “Hoe verklaart u dat allemaal?”
Leraar: “Ik heb nog geen idee van wat er precies aan de hand is. Daarom heb ik jullie uitgenodigd.
Misschien komen we er samen achter.”
Moeder: “En wat moeten wij dan doen?”
Leraar: “Ik heb Kevin de laatste maand goed geobserveerd en genoteerd wat mij in zijn gedrag is
opgevallen. Ik denk dat het goed is dat we het lijstje overlopen. Misschien herkennen jullie wel bepaalde
situaties.”
Na een tijdje…
uit: Rik Prenen en Maurits Wysmans (2004, p. 67)
De lerarenopleidingen besteden in dit verband basisaandacht
aan kennis en ervaringsgetuigenissen
van moeilijke opvoedings- en gezinssituaties zoals
drugs- en alcoholmisbruik, werkloosheid, ziekte,
handicaps, overlijden, armoede, criminaliteit.
Belangrijker nog dan gesprekstechnieken werken
de lerarenopleidingen in dit verband aan een open
mentaliteit en een tolerante visie op ‘anderszijn’
bij de aspirant-leraren en worden de studenten via
intervisie- en supervisiegesprekken gewezen op
het belang van zelfreflectie in de communicatie
met ouders.
Uit wat vooraf gaat blijkt dat de basishouding
waarnaar de opleidingen bij hun studenten streven
respect is voor de andere en het anderszijn.
Dat respect uit zich ook in de onderwijsdeontologie
die de opleiding aan de aspirant-leraren
meegeeft: er wordt aandacht gevraagd voor het
omgaan met gegevens over het kind of de jongere.
Aspirant-leraren leren hoe zij informatie over het
kind efficiënt en discreet kunnen verzamelen en
op welke manier zij informatie en/of advies aan
ouders/verzorgers en/of derden in dit verband
kunnen doorgeven. Zeker in de context van probleemsituaties
wordt aangemaand tot voorzichtigheid
en wordt verwezen naar ondersteuning via
de zorgcoördinator, het team van collega’s en/
of de directie, CLB. De opleiding vermeldt hier
53