ram213-beschermingsprogramma-archeologie-2013

104
—
heuvel was al eerder bekend, sinds 1975. In 2004
is door bewerking van het Actueel
Hoogtebestand Nederland (AHN) duidelijk geworden
dat de omvang van het complex beduidend
groter is dan eerder werd aangenomen
(afb. 9.2).
Tijdens de controle in het veld in 2006 door de
Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) bleken
de prehistorische wallen minder prominent
zichtbaar zijn dan de AHN-beelden deden vermoeden.
In de bospercelen zijn ook meer recente
walsystemen te herkennen, zoals hakhoutwallen,
ontginningswallen en terrasranden. In
het zuidelijke deel zijn drie tot vier lage wallen
van een prehistorische raatakker redelijk goed te
zien. De parallel aan de helling lopende wallen
zijn daarbij het duidelijkst. In het noordelijke
deel waren twee tot vier veldjes op het AHN te
zien, maar ook hier zijn in het veld vooral de
wallen parallel aan de helling het meest prominent.
Veel meer dan twee of drie volledige veldjes
zijn niet te reconstrueren. Bij het inmeten van
de wallen in dit deel zijn onlangs bomen gekapt,
die door zware machines zijn afgevoerd. In de
sporen van de machines waren de wallen af en
toe redelijk goed te zien als reliëfverhogingen.
Het walsysteemreliëf is deels vertekend, doordat
verspoeld materiaal zich tegen de wallen heeft
afgezet. Dit geërodeerde materiaal (colluvium) is
afkomstig van de hogere delen van de stuwwal.
Wallen in de dwarsrichting zijn door dit colluviumpakket
afgedekt en daardoor (veel) slechter
zichtbaar.
De inhoud van de vier gutsboringen liet zien dat
de bosbodem 20-40 cm diep is omgewerkt, met
daaronder een wallichaam of akkerlaag met
houtskool. In een veldje is de akkerlaag aanwezig
tot 44 cm onder maaiveld (-mv), in de wallen
reikt het wallichaam tot 60, 75 en 102 cm -mv.
Inspectie van boomwortelkluiten leverde kleine
fragmenten handgevormd aardewerk uit de
ijzertijd op (afb. 9.3).
In 2008 verscheen een inventarisatie van de
cultuurhistorische waarden van Remmerstein,
inclusief het raatakkercomplex en de grafheuvel.
Hierin is ook een integraal herstelplan opgenomen.125
9.3 Conclusies en waardering
9.3.1 Waardering
Op basis van alle uitgevoerde onderzoeken is de
vindplaats gewaardeerd volgens de normen van
de KNA (tabel 9.1).
Beleving
In het beukenbos zijn enkele wallichamen ongemarkeerd
– voor een geoefend oog – zichtbaar.
Tijdelijk zijn ze met rood-wit lint aangegeven;
wellicht zal dat op termijn gebeuren met stapels
takken. Dit zichtbare deel is veel minder groot in
omvang dan het ruitpatroon dat op de AHNbeelden
zichtbaar is.
Fysieke kwaliteit
Bij de waardering van raatakkers is de zichtbaarheid
een criterium om de fysieke kwaliteit te beoordelen;
als de walllen zichtbaar zijn, wordt de
Tabel 9.1 Waardering Rhenen-Remmerstein
Waarden Criteria Scores
beleving schoonheid 3
Hoog Midden Laag
herinneringswaarde
n.v.t.
fysieke kwaliteit gaafheid 3
conservering 3
inhoudelijke kwaliteit zeldzaamheid 3
informatiewaarde 3
ensemblewaarde 3
125 SB4 2008.
representativiteit
n.v.t.